De trillende telefoon op de vloer doet me ontwaken. Niet veel later doet ook A-PUNK zijn intrede. Fyn. Ik sliep. Onvoltooid (hurray) verleden (damn) tyd (nooit goed). Twee – Één. Damn it. In het duister tastend naar myn GSM ontdek ik dat ik niet in een bed maar in een zetel lig. Een designerbank. Een zwarte. Zo eentje van Italiaanse makelij. Hy ruikt naar vers leder. Heerlyk. Helaas niet op een zaterdagochtend.
Als Rens zijn auto parkeert ziet hij dat de politiewagen net wegrijdt. Hij is er blij om want zonder agenten praat het makkelijker met Desiree. Dat het met Johan niet goed gaat is Rens wel duidelijk, maar hoe legt hij dat aan haar uit.
Desiree steekt meteen verontwaardigd van wal, dat die agenten met hun strafbare feit beogen dat Johan een oplichter is.
Spiritueel tattoo-kunstenaar. Zo’n titel spreekt tot de verbeelding. Men verwacht minstens dat je de huidkunst aanbrengt met een toverstokje. In de huidige Harry Potter cultuur wordt spiritualiteit vaak verward met het geloven in sprookjes. Een spiritueel mens kan de toekomst voorspellen, toverdrankjes brouwen en legt contact met geesten.
In mijn buitenwijk blijkt wel degelijk kunst te staan. Het grote object staat tussen de A7 en de bebouwing. Het werk is van Daniel Libeskind. In 1990 is het geplaatst als onderdeel van de stadsmarkeringen. Op alle toegangswegen tot de stad kwamen toen kunstwerken. De stad trakteerde vierde zo het 950-jarige bestaan.
