Er zijn niet veel momenten in mijn leven geweest dat ik het roerend eens was met mijn broer. Hij is ruim een jaar jonger en we hebben ooit afgesproken dat we, wat er ook gebeurd, het nooit met elkaar eens zullen zijn. Als ik zeg links, doet hij rechts. Rijden we ergens naar toe, stellen we zelfs de TomTom nog ter discussie. Dat soort werk. Strijd, dat moet er zijn. Vinden wij. Maak je geen zorgen, dat vinden wij leuk.
Hun inkomsten waren de laatste maanden drastisch gedaald en de reserves slonken zienderogen. Tijd voor bezinning en bezuiniging. Nadat ze alle uitgaven op een rijtje hadden gezet liepen ze die een voor een door en schrapten zoveel mogelijk. Abonnementen werden opgezegd, ze verkochten een van de twee auto’s, de reisgidsen gingen bij het oud papier en de verwarming werd twee graden lager gezet. Zo konden ze een behoorlijk geldbedrag besparen. Gelukkig deden ze al jaren niets meer aan verjaardagen of decemberfeesten, waardoor ook de cadeaukosten aanzienlijk waren gedaald. Kleding kochten ze zelden en het meubilair kon nog jaren mee.
En daar zit je dan weer, te wachten op een simpele griepprik tussen de kunstmatig in leven gehouden bejaarden en dreinende kinderen van moeders die hierdoor Dr.Phil moeten missen. En laat het nou net die aflevering zijn die hen er toe aan zou zetten wat te maken van hun leven.
De lucht in de wachtkamer hoort een steriele lucht te zijn, maar als dat echt zo is, dan heeft Tjernobyl dat ook. Hopen dat de zuster het wat beter maakt.
22/06/2009 is voor mij een belangrijke datum. Nee, geen geboortedag van een kleinkind of de dag dat ik op brugpensioen gegaan ben. Gewoon, het is de dag waarop ik voor het eerst een artikel met het klavier via de computer aan een velletje papier toevertrouwd heb.
Vandaag heb ik een Villanypásztor gekocht. Mijn vriend, Prem, heeft plaats genomen achter het stuur van zijn auto, ik in de zetel ernaast. Zo begon de zoektocht die de hele middag in beslag zou nemen. Na een aantal winkels te hebben bezocht in Szigetvar bleek al snel dat we voor een Villanypásztor naar Pecs moesten. Ruim een uur rijden. Je moet er natuurlijk wel wat voor over hebben.
