De hotelbon mag nog gebruikt. Na maandenlang vergeten in de la te hebben gelegen, komt het verjaardagscadeau juist op tijd tevoorschijn. We bellen het hotel van onze keuze, oppas van kinderen en hond, en prikken zo een mooi vooruitzicht op onze kalender.
Die commercial van Calvé pindakaas met het zeer slechte voetballertje Pieter van den Hoogenband doet me denken aan Heintje. Heintje was een jongetje in het E-voetbalteam waar een jeugdvriend en ik een aantal weken lang de ‘leiding’ over hadden. Ik weet niet meer of ’t nu E-6, E-7, E-8 of nog lager was, maar ik weet nog wel dat van leiding weinig sprake was. Jongetjes op die leeftijd moeten vooral plezier hebben in het voetbal. Heintje kwam elke week trouw met één van zijn ouders of beiden opdraven. Van voetballen was bij Heintje echter nauwelijks sprake.
De taal verandert voortdurend. Dat gaat meestal vanzelf en geleidelijk en niet door dwang. Je kunt af en toe nieuwe woorden bedenken, zoals Maarten Toonder (denkraam, minkukel) en Koot en Bie (regelneef, doemdenken) meer dan eens deden, maar je kunt niemand dwingen een dergelijk nieuw woord te gebruiken.
Traditioneel gezien misschien wel het meest voorkomende beroep dat door vele heren van vandaag de dag in hun kinderjaren genoemd werd op de vraag wat zij later wilde worden. Brandweerman…
“Herstel je evenwicht, verbeter je controle!” De financiële balans van mijn eenmanszaak is bloedstollend rood en logischerwijs heb ik elke zelfbeheersing laten varen. Het is crisis, een faillissement dreigt. Tot zover de zakelijke kant van de misère. Een ongeluk staat zelden op zichzelf. In de privésfeer duiken we tevens in de negatieve cijfers. Mijn vriendin is ook haar stabiliteit verloren. Erger, ze vertoont al levenslang de kenmerken van een ongeleid projectiel. Nu is het compleet oorlog.
