Geachte heer Rutte,
Aan het begin van uw termijn als Minister President stuurde ik u een brief om u succes te wensen met uw eerste dag in het torentje. Afgelopen vrijdag vierde u uw eerste verjaardag als Neerlandsch Eindbaas. Een mooie gelegenheid voor een nieuwe brief, leek me. Tijd voor een tussenbalans.
Het is zaterdag, tijd om uit te slapen. Daar is een buitenwijk geschikt voor. Eigenlijk is zo’n wijk voor slapen gemaakt. Overdag werken en naar school, ’s avonds sociale contacten en sporten en dan slapen. Door de week ontwaakt de wijk vroeg. Als de krantenjongens hun ronde hebben gedaan, vertrekken de eerste wijkgenoten al naar hun werk. Korte tijd later is de buurt ontvolkt. Maar op zaterdag is dat anders. Dan blijven de rolgordijnen naar beneden, worden kinderen voor playstation of dvd geplaatst en draaien de afgetobde ouders zich om, al dan niet tegen elkaar aan gedrukt. Nog even een uurtje of wat liggen in bed. Slapen of minnen, in ieder geval in alle rust de dag afwachten. Zelfs de wekker tikt zachter.
Ik ben gek op enquetes. Stond er laatst weer 1 in de krant. De gemiddelde man in Nederland heeft geen enkel idee welke lingerie maten zijn vrouw of vriendin heeft, maar mannen kopen wel massaal lingerie als kerstcadeau.
De 19de eeuwse Russische dichter Poesjkin kon treffend formuleren. Zijn boven aangehaalde uitspraak inspireerde velen. Tijdens de bezetting was er zelfs een humanistisch-socialistische verzetsgroep met de naam De Vonk. Hun illegale blad met dezelfde naam had als onderkop het genoemde citaat.
De ruil van de Israëlische reservekorporaal Gilad Shalit tegen zo’n duizend Palestijnse gevangenen brengt zowel grote vreugde als diepe verontwaardiging teweeg. Blijheid overheerst bij de families die hun geliefden weer in de armen kunnen sluiten en boosheid bij de nabestaanden van de slachtoffers die met lege handen staan. De ruilverhouding lijkt hierbij helemaal zoek. Zijn de Palestijnen in de opruiming?
