Overspel in de trein, walging over echtgenoot

Zit nu in de trein, getsie het is druk, moet me tussen net uitgeslapen, nou ja wakkere studenten invechten in de coupe. Ik heb altijd veel gereisd met de trein, laatste tijd steeds minder. Ik verlang terug naar de rust en ruimte van vroeger. Het is warm en vol. Echt lekker zit ik niet in deze dubbeldekker. Gewoontegetrouw ga ik in een tweetje aan het gangpad zitten in de hoop dat ik een vrij plaatsje behoud. Maar, er was geen houden aan.

Het goede gevoel

Het goede gevoel. Een verhaal waar ik in mijn hoofd al een tijdje mee rond loop. Ja, dit is het moment besluit ik. Nu heb ik even de tijd om het verhaal tot mij te laten komen en het vlotjes mijn pen uit te kunnen laten rollen. Ik kijk om mij heen, hoor een hoop geroezemoes. Heerlijk, kan ik mij even afsluiten. Ik vergeet één ding. Hoe kan ik in godsnaam schrijven over het goede gevoel als ik net te horen heb gekregen dat onze vlucht vanaf onze vakantiebestemming Sicilië om 20:00 uur vertrekt i.p.v. 14.30 uur!

Afscheid

Deze week heb ik afscheid genomen. Na bijna zes jaar, was het moment aangebroken om een hoofdstuk uit mijn leven af te sluiten en het dichtslaan van dat boek, bezorgt mij een dubbel gevoel. Volgens de norm ben ik nu genezen. De medische wereld hanteert een periode van vijf jaar, na afsluiting van de laatste behandeling. Maar ik weet inmiddels ook dat deze norm afwijkt van het beeld dat velen hebben.

Wad nu?

Het aangelegde waddengebied in ons woonhuis moest geruimd. Een mens kan nu eenmaal niet als zeehond overleven. En van die bubbels en kuilen in mijn namaakstrand werd ik niet gelukkig. We zouden de vloer een dag rust gunnen, uithuilen en opnieuw beginnen.