Wat kan het leven toch mooi zijn. Ik ben op vakantie met man en kinderen en mag mezelf koesteren in zonnestralen op een luchtbed onder een blauwe lucht op een Noord-Hollands strand. Kan het mooier? Mijn man ligt naast me. Af en toe pakken we elkaars hand. “Fijn hè?” zuchten we dan. Tot nu toe was de zomer niet echt denderend, dus hadden we ons maar vast ingesteld op een week slecht weer. “Nou ja, we zijn er in elk geval lekker even een weekje tussenuit.”
Vrijdag. De laatste dag voor het weekend. Voor mijzelf en wellicht een hoop andere zelfstandigen dé dag waarop je nog even een flinke slag kan maken voor het weekend. Een dag waarop ik vaak nog even de laatste informatie bij mensen lospeuter, zodat ik – als het een beetje meezit – dat ene verhaal nog op zaterdag kan afmaken. Helaas denken de loonslaven daar vaak anders over….
Hebt u het al gehoord: Barbie gaat trouwen! Eindelijk weer eens goed nieuws. Nadat eerst Tijgertje in de boeien was geslagen en Matsoe Matsoe de serie vanwege zijn vriendin moest verlaten komen er dus ook positieve geluiden uit het Oh Oh Cherso-kamp! Weer zo’n succes-formule uit de denktank van ras-Hagenees Reinout Oerlemans. De serie gaat dit seizoen weer op herhaling en in de wintermaanden kunnen we ons weer verkneukelen aan een nieuwe reeks van Oh Oh Tirol.
In Nigeria bestaat de traditie dat ouders niet op de begrafenis van hun kinderen aanwezig zijn, want ouders behoren hun kinderen niet te begraven.
Een grote hand pakt mij stevig bij mijn bovenarm en trekt mij van mijn stoel af. Er wordt mij opgedragen te luisteren, en hoe beter ik meewerk hoe sneller ik weer kan zitten. Ik wil niet mee, begin te schreeuwen en spartel tegen. Ondanks mijn geschop tegen zijn schenen en mijn oorverdovende gegil word ik aan mijn arm de gang opgetrokken. Het gaat niet snel, maar langzaam aan verlies ik terrein. Hij is veel groter en veel sterker dan ik ben. Mijn gevecht is kansloos.
