Daar zat hij dan

Daar zat hij dan, verscheurt door emoties en gedachten.
De hele nacht zat hij al te denken, te piekeren en zich eigenlijk helemaal gek te draaien met de situatie. Wat moest hij hier nu toch mee. Hij wist het niet meer.
Hoe had het zo ver kunnen komen, hoe heeft dit kunnen ontstaan. Hij was toch gelukkig, hij had toch alles wat zijn hartje begeerde. Waarom was het dan toch zo gelopen? Hij dacht terug aan het afgelopen half jaar en wat daar allemaal was gebeurd. Het was allemaal zo snel gegaan.

Afvoerputje

Andermaal is dit, na “Kattenbakken en pindakaas”terug een autobiografisch schrijven. Nu is het luchtiger en komischer, maar wel een waar gebeurt verhaal bij een man van nu reeds zestig jaar.
Waarom leg ik de nadruk op die zestig? Omdat ik nog weet van de tijd van toen, dat ik nog ver genoeg kan terug keren om zodoende authentieke herinneringen op te diepen waar de lezer anno 2011 terecht zou kunnen aan twijfelen.

Sollicitatie

Ik wist het al toen ik na het tweede gesprek, teruglopend naar mijn auto, een brok in mijn keel wegslikte. Het was drukkend warm, een tropische zomerdag. De hoopvolle tinteling die ik sinds het eerste gesprek had gevoeld was verdwenen. Ik wilde nog niet helemaal opgeven, maar mijn stroperige benen wisten wel beter.

Zuurpruim_44

Veel websites geven hun bezoekers de gelegenheid om te reageren op artikelen, columns, etc. Sommige moderators grijpen in als reacties als ongepast worden ervaren. Anderen distantiëren zich van de reacties van hun bezoekers en laten de boel, de boel. Er wordt in ieder geval gretig gebruikt gemaakt van de mogelijkheid om te reageren op andermans schrijven.

Gewicht.

Dat eeuwige dieet, dat eeuwige gezeur dat je broek weer te strak zit.
Dat eeuwige aanhoren van de mensen die het maar niet snappen, “Goh meid, ben je nou dikker geworden?”
“Nee, ik heb altijd al zo’n plofkop gehad”, maar dat had je kunnen weten als je iets beter je huiswerk had gedaan.