Luchtje

Ze vullen het zicht met wit en geel. Kolossale blokkendozen door een middelmatige architect ontworpen, dat zijn het. Ze markeren het einde van twee weken in een ruig maar bergzaam landschap. Na een reis als deze is je rugzak op de terugweg voller dan op de heenreis. We draaien ons hotel op wielen behoedzaam in de buik van het zeemonster. Het klinkt metalig hol in de krochten. Af en toe klinkt een venijnig gebrul.

Avventura di Chiesa

Na een lange rit van bijna vier dagen stapt Kees uit de vrachtwagen van zijn oom en komt er een einde aan de lift. Het einddoel is bereikt, de Italiaanse stad Florence. Het oponthoud bij grenspost Vipiteno heeft bijna één extra dag gekost. De vakantie van Kees kan nu eindelijk beginnen. Na een moeizaam eindexamen en een verbroken liefdesrelatie is Kees toe aan rust en vrede. Hij is een gezonde knaap van negentien en de wereld ligt aan zijn voeten. Wat kan hem gebeuren?

Nu even niet..

Weer een bombardement aan verjaardagen in mijn hyves box. Waarom heb ik hyves? Waarom hebben zo weinig mensen humor? Vragen, altijd maar weer die vragen die nergens toe leiden. Toen viel mijn blik op een oude vriend, een verloren vriend, een geweldige vriend die onlangs 27 zou zijn geworden, als hij nog geleefd had. En ineens kunnen alle verjaardagen me gestolen worden.

Margreet

Ze was een kennis van een kennis. We hadden in hetzelfde bedrijf gewerkt en kwamen elkaar wel eens tegen. Soms in de stad, soms bij de supermarkt. Ze werkte toentertijd in de thuiszorg. Margreet heet ze. Ik had haar lang niet gezien. Vijftien jaar terug voor het laatst. In het voorbijgaan, op de fiets. Haar strak in de staart. Neus in de wind. We riepen elkaar de vraag toe of alles goed ging en alles ging goed. Uiteraard. We fietsten door. Dat leek ons allebei het beste.