Langzaam kwam de trein tot stilstand op een plaats waar dat niet gebruikelijk is. Meestal een slecht voorteken. Vrijwel onmiddellijk begon een man enige zitplaatsen verderop luidkeels zijn ongenoegen kenbaar te maken. De felheid waarmee hij zijn woorden uitsprak en de kreet “geld terug!” zeiden genoeg over zijn humeur.
Het gaat hem niet worden vanavond. De kachel wil niet aan en de batterij van mijn telefoon is na een kwartiertje twitteren leeg. Ik kan wel huilen. Niets werkt zoals het moet. Inclusief eigen lijf en leden.
Na twee heftige weken Corsica en wat uren varen spuugt de foeilelijke ferry ons achteloos uit in Livorno, samen met ontelbare motorrijders.
Een beetje verwezen rijden we de veerhaven uit en de nabije havenloze wijk in. Het is net avond geworden.
Just a regular day, From a clown (Agaat stelt zich voor)
Zo ben ik dus een chaoot pur sang, een enorm vaag figuur, als ik boodschappen moet doen, heb ik het geheel in mijn kop, Bakker, slager Jamin.
