Adam moet de gelukkigste man op aarde zijn geweest.
Hij had wel een vrouw, maar geen schoonmoeder.
Ik heb een vrouw én een schoonmoeder en sinds februari, naar aanleiding van mijn snoeiharde, maar eerlijke blog over haar hebben we geen contact meer.
Dat hoeft voor mij ook niet meer.
Wat me wel verbaasd is haar respectloze gedrag naar mijn vrouw toe: Zoals al eerder aangegeven zijn we half februari voor de tweede keer ouders geworden, dit keer van een zoontje.
En zorgt zij ervoor dat alle geboorte post (lees: kaartjes) die voor ons bestemd zijn, allemaal alleen aan mijn vrouw zijn gericht.
Alsof ik niet besta.
Respectloos naar mijn vrouw toe, ik besta nu éénmaal en daar heeft ze maar mee de dealen.
Aan de andere kant wil ze altijd weten wat ik doe, waar ik ben en met wie.
Gelukkig zegt mijn vrouw steeds vaker dat het niet uitmaakt waar ik ben, omdat ze toch geen contact wil. Eindelijk komt ze een beetje voor zichzelf op, dat juich ik van harte toe.
Nou schoonmoeder, ik weet dat je het niet wilt horen, je wilt mij liever kwijt dan rijk..
Maar jouw dochter en ik, wij houden van elkaar, kussen elkaar, zitten aan elkaar, praten met elkaar (ja, soms ook over jou). Toon je respect en laat je niet zo kennen naar je dochter toe. Mijn dochter van 4 toont volwassener gedrag.
Ik heb, tijdens het versturen van de geboortekaartjes even overwogen om die van haar ‘per ongeluk’ te verduisteren, maar ik heb het op het laatste moment niet gedaan, omdat ik wel het respect heb voor mijn vrouw wat ze verdient en het naar haar toe niet kon maken.
Er is geen beter middel tegen respectloosheid dan ironische hoffelijkheid en dat laatste ga ik doen.. Mark my words!
0 reacties