Een volle dag ben ik in de weer geweest om het balkon schoon te maken. Als het begint te schemeren, steek ik een paar waxinelichtjes aan, die ik op de tafel bij het balkonhek zet. Misschien is het nog warm genoeg, om in de avondlucht van een glaasje rosé en mijn schone balkon te genieten? Snel vul ik een glas in de keuken. Terwijl ik daarmee onderweg ben naar mijn comfortabele weerbestendige stoel, schrik ik. Roerloos zit een volvette duif me vanaf het balkonhek aan te staren. Het mag een wonder heten, dat hij vanwege zijn zwaarlijvigheid niet van het smalle randje naar beneden kukelt. Ik ben niet zo dol op vogels. In een poging deze brutale dikkerd te verjagen, wapper ik fanatiek met de balkondeuren en doe ik het buitenlicht een paar keer aan en uit. Hij schrikt er absoluut niet van, lijkt het woord ‘tam’ zelf uitgevonden te hebben. ‘Hé, kssssttt’, probeer ik nog, maar hij vertrekt geen spier, waarna ik besluit dan maar binnenshuis van mijn roseetje te genieten.

Na een paar uur zit hij er nog steeds. Onverstoorbaar. Als vastgelijmd op het smalle hek. ‘Bewegen is goed voor je,’ roep ik naar hem, maar ook die aansporing doet hem zijn vleugels niet uitslaan. Zo langzamerhand wil ik graag gaan slapen, maar de waxinelichtjes – zes uur gegarandeerde brandduur vermeldt de doos trots – flakkeren nog steeds. Schijterd als ik ben, durf ik het balkon niet op, om ze uit te gaan blazen. Mijn dochter is een stuk dapperder. Zij dooft de lichtjes, terwijl de dikke duif mistroostig toekijkt.

De volgende morgen trek ik het vouwgordijn voor de balkondeuren op. Onze gast is uiteraard gevlogen. De opluchting die zich van mij meester begint te maken, wijkt al snel voor een groeiend gevoel van walging en ergernis. Hij heeft, als dank voor het aangenaam verpozen, een spoor van witte, met groen dooraderde poep op het balkon achtergelaten. ‘Dus ook een schijterd,’ mopper ik, ondertussen maar weer een emmertje sop vullend.

Categorieën: Verhalen

Avalanche

Zit nooit om woorden verlegen. http://tekstfontein.com

8 reacties

arta · 29 april 2010 op 08:31

Duiven zijn zóóó lief!
Lekker vliegend stuk!
🙂

LouisP · 29 april 2010 op 08:45

Avalanche,
zalig, terras, rose, rust, duif,…een mooi stukje…met groen dooraderde poep….dat is mooi omschreven…

groet,
Louis

SIMBA · 29 april 2010 op 08:47

Ik heb het ook niet zo op duiven maar wel op leuke stukjes over duiven 😀

Prlwytskovsky · 29 april 2010 op 09:38

Met beide pinken in je mondhoeken, gorgelende geluiden maken, je tong uit je mond en daarbij scheel kijken; dat wil bij mijn plaagduiven nog wel eens werken.
Is misschien een tip voor je? 😉

Fem · 29 april 2010 op 11:57

Ik heb ooit een meeuw in mijn tuin gehad. Die zijn nog enger en hebben net zo’n schijt aan je tuinmeubelen!

:hammer:Geweldig leuk deze duif!!
(behalve voor jou dan ;-))

pally · 29 april 2010 op 15:03

Wat een leuk stukje over jou en’je’duif’ Avalanche!

groet van Pally

Peet) 😆 😆

Avalanche · 29 april 2010 op 15:27

Gorgelen heb ik gedaan, tong uit mijn mond ook en scheel kijk ik van nature. Het hielp niet! Misschien volgende keer ook de pinken erbij? 😉

Ontwikkeling · 29 april 2010 op 20:00

Van begin tot eind zitten gniffelen. De voorzet is prima en de goal zit er wel drie keer in.
:hammer: Leuk! :hammer:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder