Mijn dochter is sinds enkele weken in de ban van Sebastiaan.

Het is niet de naam van haar broertje, haar neefje of haar nieuwe knuffel.
Nee, het is een fictief varken uit het kinderprogramma Fien & Teun.
Dagelijks speelt ze dat zij Fien is, ik mag Teun zijn en mama is Sebastiaan.

Mama loopt de hele dag knorrend door het huis. Soms omdat ze knorrig is, maar nu omdat ze haar ‘rol’ als Sebastiaan zo goed mogelijk wil uitvoeren.
Ze is op zoek naar modder om in te rollen, ze eet de hele dag appeltjes en ‘s-avonds is het de beurt aan mij om te proeven van het varkensvlees van Sebastiaan.
Mama, op dit moment hoogzwanger van een Biggetje, voelt zich niet echt gevleid met haar rol als Sebastiaan. Maar ja, ze kan ook geen Teun zijn of Pim, het hondje.

In het kinderprogramma en de bijbehorende liedjes is Fien verliefd op Sebastiaan.
Hoe kun je als mens verliefd zijn op een varken. Alhoewel, mijn vrouw dat ook is geweest, verliefd op een varken. Maar daarover komt vast later meer.

Te vaak verliefd worden kan erop duiden dat je niet genoeg van jezelf houdt.
Maar dat slaat voor Fien als een tang op een varken.

Categorieën: Overig

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder