Het was een eeuwige strijd tussen die twee meiden vond ma en besloot nu maar eens in te grijpen.
“Mirjam nou moet je maar eens ophouden met het gepest naar Jolanda toe, zij kan er niets aan doen dat zij zo dik is. Jij bent tenslotte altijd tenger geweest”.
Op feestjes kan ik er meestal niet omheen. Dan komt er steevast de standaardvraag: “Wat doe jij voor werk?” “Euhm…niks?” Dan is het net of ik letterlijk niets doe. Zal ik dan antwoorden: ‘Ik ben thuisblijfmoeder’? Dit impliceert in de volksmond toch meestal dat ik de hele dag binnen ‘zit’ – net of ik voortdurend al gravend in mijn neus op mijn gat vertoef en zelden het daglicht zie.
Even Apeldoorn gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Mag ik van u de afdeling pechhulp?” Ik zie ongekende mogelijkheden in het feit dat Centraal Beheer Achmea met een pechhulp is begonnen. Dus ik gaf de nieuwe afdeling van het verzekeringsconcern duidelijk te verstaan wat mijn probleem is. “Toen ik mij vanmorgen realiseerde dat ik voor de zoveelste keer de miljoenenknaller van de loterij niet had gewonnen, werd het wel heel erg duidelijk dat ik pech heb. Hartstikke pech! Wilt u in het kader van de pechhulp even die 12 miljoen op mijn rekening storten? Fijn, dankuwel.”
“Je zal net als hem naar het licht toegroeien, met een sterke schors die je beschermt. De buitenwereld zal deze beschimmelen, maar treur niet, je ware wortels zitten te diep onder de grond om ze te kunnen treffen. Tenzij een storm hen doet steigeren van wanhoop, wanneer ze losbreken en hun gevoeligheden tonen. Liefdesschichten kunnen fataal zijn, maar ooit zal je weer leven, ook al zijn je bladeren verkoold.”
Voor mij is 11 september in de eerste plaats een zwarte dag in 1973. Een monsterverbond van multinationals, Amerikaanse geheime diensten, hoge militairen en ordinaire fascisten pleegde een staatsgreep tegen het democratische bewind van president Allende in Chili.
