Buurman Doeke is éénennegentig geworden. De kamer zit vol visite. Inclusief onze lokale Burgemeester die een volle achernicht is van Doeke. Het wordt even stil als overbuurman Wiebe binnenkomt. Niemand die Wiebe niet kent hier. Wiebe komt op alle verjaardagen van de buren. Ineens zit hij er dan.
Hij feliciteert Doeke en vraagt hoe oud hij is geworden.
’Dit is mijn éénennegentigste verjaardag,’ krast Doeke die een beetje doof is.
‘Verjaardag???, ‘vraagt Wiebe verbaast. ‘Je kunt intussen beter spreken van een bijna-dood-ervaring.’
Iedereen klappen natuurlijk. Dat doe je gewoon in de buurt van Wiebe. Dan probeer je nog harder te klappen dan een ander.
Vorig jaar gaf Wiebe nog een paar hardloopschoenen aan Doeke toen hij negentig werd. Die humor van Wiebe. Wij in een deuk. Dat hij toen midden in het feestgedruis naar de plee ging en Doeke dan met een verdraaide stem belde of die nog, met het oog op de toekomst, interesse had in een dertig-jarige hypotkeek. Brullen!! Wiebe ten voeten uit.
In de supermarkt vraagt Wiebe bijvoorbeeld gewoon aan de bedrijfsleider hoeveel doperwten er in een pot zitten. Als de bedrijfsleider dan hijgend een getal noemt, gooit Wiebe de pot rustig leeg op de vloer en begint te tellen. En als het dan niet klopt, loopt hij doodgemoedereerd de winkel uit en scheurt vijf minuten later met zijn terreinwagen de draaideur binnen. Niemand die daar van opkijkt. Wij zijn die humor gewend.
Iedereen is nieuwsgierig wat Wiebe nu voor cadeautje heeft verzonnen voor Doeke’s verjaardag. Wij houden onze adem in maar het valt reuze mee. Wiebe geeft een pakje aan de buurman. Wij allemaal in een kring er omheen. Zit er een catalogus van doodskisten in. Met een logo erboven:” van Gellekom uitvaartkisten.Kwaliteit in hout.”
Iedereen brullen. Wiebe loert naar mij en ik brul , zij het ingehouden, mee. Ik kijk naar het lintje dat bij wijze van feestelijke versiering om het pakje zat. Het is een paars lintje met een tekst: “Wordt het niet eens tijd, Doeke?”
Je trapt er steeds weer in. Maar je accepteert het. Je weet niet beter..
1 reactie
Nummer 22 · 10 augustus 2019 op 11:19
Tsja… het wordt voor velen tijd om uit de kist te komen of er juist in te stappen, liggen en schreeuwen: doe de deksel erop, timmer het vast en laat me met rust!! Om nog snel te vragen…’ mijn mobieltje moet mee, een oplader in het stopcontact boven de grond en een kabeltje naar mij. Rust, rust wil ik. Wie bent u? Oh, ik heet Jonkheer de Lul ter Ruste uit Aerdenhout, vastgoed oplichter met 6 minnaressen uit Twente, tenminste dat denk ik te horen als ze kl.. nou ja u weet wat ik bedoel. Dus niet meer lullen, ik stap erin en verlaat de bovenwereld. In mijn rouwadvertentie graag zetten dat ik even weg ben voor zaken. Dank u. En u wie bent u? Oh ik ben N.Iemand uit Nergenshuizen. Wah..geen vastgoed.. stop stop ik moet nog even wat regelen voor N.Iemand. Helaas.. pindakaas, in een zweedse gordel en een kist van kreupelhout verdween deze jonkeer. De lul!, naar het bovenstaande terzijde.