De grootste onrust lijkt helemaal voorbij.
Sinds enige tijd is er even niets meer om tegen te schoppen om me heen.
Alles waar ik op spuugde en waar ik voor heb gevochten komt ineens allemaal bijeen.
Wat ik al jaren zocht heb ik nu gevonden.
Ik heb nu zoveel meer gekregen dan ik ooit eerder heb gehad.
Want als ik eindelijk ben waar ik naartoe ging, waar moet ik dan nog heen?
Het is nooit gelopen volgens het plan wat ik ooit schtetste in mijn hoofd.
Maar ik hoef niet meer zo nodig te doen wat toch niet meer kan.
Als ik later nog eens denk aan wat me spijt, zal dat veel zijn.
Maar dan is het allemaal vóóre tijd waarin ik me nu bevindt.
Een gezin, een dochtertje van 3 en een tweede kindje om komst.
De mooiste, liefste en aantrekkelijkste vrouw van het land.
Als ik naar haar kijk dan ben ik als een dweil voor haar.
Zij bezorgd me een gevoel dat ik niet ken.
Het lijkt verdomme wel of ik gelukkig ben.
0 reacties