Mercurius en Discoverme

Ja, ik was verliefd. Tot over mijn oren. En ja, dan is die roze bril geen cliché meer. En helaas, dan doe je dingen, waarvan je achteraf denkt ‘Hoe heb ik het ooit in mijn hoofd gehaald om…’ Ik zag Jeffrey voor het eerst in onze plaatselijke kroeg. Nieuw vlees in ons kleine dorpje! Na van elk stukje vlees, dat niet over de houdbaarheidsdatum heen was, een hapje te hebben geproefd, was hij een welkome afwisseling. Of aanvulling. Het is maar hoe je het bekijkt. Eén blik, één zin uit zijn mond –‘Neuken, schatje?’- en ik was verloren. Zijn zwaarberingde hand trok mij mee het dorp uit en voor ik het wist waren we een stel. Hij trok diezelfde avond nog bij me in. Graag had ik nu afgesloten met ‘Ze leefden nog lang en gelukkig’, daar leek het ook echt even naartoe te gaan…

[i]Na 7 maanden is het gezeik begonnen. Huilend vertelde hij mij dat hij de autoverzekering niet kon betalen. Ik heb hem uit liefde die fl. 800, – geschonken. Een druppel op de gloeiende plaat, want daarna stroomden de volgende betalingsherinneringen alweer binnen. Hij leende steeds meer geld van de bank om maar niet voor de rechter te hoeven verschijnen. 2 jaar lang hebben we elk dubbeltje omgedraaid om uit zijn schulden te komen. Op een dag las ik via mijn bankafschrift dat er iemand op vrijdag om 11.13 uur geld van mijn rekening had gehaald. Ik was er zeker van dat ik het niet was geweest, want op dat tijdstip lag ik ziek in bed en had mijn toenmalige vriend boodschappen gedaan. Van mijn geld, met mijn pasje en mijn pincode (destijds gold: je mag alles van me weten, zelfs mijn pincode!).[/i]

Ik schrok. Natuurlijk wist ik dat er een recessie gaande is, maar dat een pak melk en een paar sneetjes roggebrood dertigduizend euro kostten? Dat ging er zelfs bij mij niet in. Rustig wachtte ik Jeffrey op en sloeg hem dood met mijn deegroller. Werd dat ding ook nog eens nuttig gebruikt. ‘Zelfverdediging’, zei de politie. Ik geloofde hen direct en ging op zoek naar mijn geld. Maar wat ik ook deed, waar ik ook zocht; Geen geld. Mijn rekeningen kwamen gewoon binnen, dus er moest snel iets gebeuren.

“[i]Ik ga mijn lichaam beschikbaar stellen voor een betere wereld. Lekker makkelijk geld verdienen door 8 uur per dag op mijn rug te liggen. Vaker dacht ik al aan zo’n baan, maar ik durfde het nooit. Het is toch eng, ze stoppen misschien van alles in je en je moet dingen slikken, waar je het bestaan niet eens van af weet.[/i]”, vertelde ik tegen Patries, mijn tweelingzus.
“Ach meid, maak je niet druk. Ik kan ook wel wat centjes gebruiken, dus ik ga gewoon met je meedoen. Het klinkt eigenlijk best lekker.”

Samen hebben we vorige week de documentaire gekeken over onze decennialange werkervaring, die bewijst dat er door sommige roze brillen toch iets leuks kan voortvloeien:

[size=x-large][font=Arial]Ouwehoeren[/font][/size]
[i][size=small][font=Arial]Twee dames die van hun hobby hun beroep hebben gemaakt.[/font][/size][/i]

Uit:[url=http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=361][b]Je mag alles van me weten, behalve… van Mercurius[/b][/url] en
[url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=5516][b]Liggend geld verdienen van Discoverme [/b][/url]