Zingen in de jurk van je moeder

Op het WK ’74 verschenen voetballers als Cruijff, Neeskens en Van Hanegem met wapperende manen, grote bakkebaarden en opvallende kralenkettingen. Ze hadden zich ongetwijfeld laten inspireren door de muzikanten uit de glamrock, de voorloper van de disco. Evenals de disco werd de glamrock jarenlang ten onrechte bestempeld als ‘foute muziek’. Het wordt daarom tijd om die muziekstroming uit het verdomhoekje te halen. De hardrockgroep [url=http://www.defleppard.com/]Def Leppard[/url] doet daartoe een poging door op hun nieuwe album glamrock-covers te spelen en in de bioscopen draait ‘[url=http://www.sonyclassics.com/breakfastonpluto/main.htm]Breakfast on Pluto[/url]’ als eerbetoon aan de ‘nichtenrock’. Belangrijk kenmerk van de glamrock is natuurlijk de androgynie. In ‘Breakfast on Pluto’. zien we dat hoofdpersoon Patrick zich, net als zijn zingende tijdgenoten, in vrouwenkleren hijst en zich voortaan Patricia noemt. Op zijn conservatieve school komt hij in moeilijkheden als hij scabreuze opstellen schrijft, maar hij laat zich daardoor niet uit het veld slaan. Hij bekijkt het leven van de zonnige kant. Zelfs in een bekrompen, Iers dorpje waarin monotonie de boventoon voert, laat hij zich met zijn extravagante kleding niet van de wijs brengen. Hij is een eenling, net als zijn enige vrienden, een donker meisje en een mongoloïde jongen. Ook de onlangs gereanimeerde sf-serie [url=http://www.bbc.co.uk/doctorwho]Doctor Who[/url] komt voorbij. Daarin speelt een enge krullenbol met gebreide sjaal de hoofdrol en zijn alleen al de bordkartonnen decors bijzonder indrukwekkend!

Na een zoveelste ruzie met zijn stiefmoeder vertrekt Patrick/Patricia naar Londen om zijn biologische moeder te zoeken. In de grote stad heeft hij het niet gemakkelijk. Eerst wordt Kitten, zoals hij zich dan noemt, bijna het slachtoffer van de creepy Mr. Silky String (gespeeld door Bryan Ferry). Later wordt een IRA-aanslag op een discotheek hem bijna noodlottig. Door zijn afwijkende voorkomen wordt hij ten onrechte als hoofdverdachte gezien. Tijdens zijn zoektocht assisteert hij ook nog een goochelaar en komt hij in de prostitutie terecht. Zijn queeste wordt door de begeleidende muziek een soort glamrock-trip. Een rol voor Toppop-presentator en jaren zeventig icoon Ad Visser had daarom zeker niet misstaan!

‘Breakfast on Pluto’ is geen tranentrekkende film over discriminatie en vooroordelen, maar een luchtig, visueel spektakel met een opgewekte hoofdpersoon. Bij dit moderne sprookje hoort een vrolijke soundtrack. Slade, The Rubettes, The Glitter Band en T-Rex geven de film nog meer kleur en ook ontbreekt een verwijzing niet naar de oervader van de muzikale decadentie, Cole Porter. Maar onder de uiterlijke schijn van Kitten gaat natuurlijk een groot drama schuil. Dat onderhuidse leed gold ook voor Cole Porter en veel glamrock-artiesten. Zij gingen onder meer gebukt onder weggedrukte homoseksualiteit, drugs, alcohol en overspel. Bij de zanger van The Rubettes bleef de pijn gelukkig beperkt tot het ondergaan van eenzelfde haarlaserbehandeling als Gerard Joling. Glamrockster Gary Glitter zonk het diepst. Hij zit nu een jarenlange gevangenisstraf uit door zijn ongezonde belangstelling voor minderjarige meisjes. Het zal wel niet toevallig zijn dat hij ontbreekt op de soundtrack. Liefhebbers van jaren tachtig muziek moeten trouwens de film ‘[url=http://www.sonypictures.com/movies/marieantoinette/index.html ]Marie Antoinette[/url]’ zien. Het is jammer dat Adam Ant daarin alleen is te horen, want met zijn struikroverpak had hij niet misstaan in dit kostuumdrama dat minstens zo oor- en oogstrelend is als ‘Breakfast on Pluto’.
[img]http://img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/36/02/71/18446525.jpg [/img]