Met ‘brief aan buurtgenoten’ werd het dorpsplein van ColumnX op 30 maart 2002 officieel geopend door Kees. Niemand kon op dat moment bevroeden dat dit dorp de pleisterplaats zou worden van vele schrijvers. Mannen, vrouwen, jong, oud, goed, slecht, stout, lief en alles wat er tussen zit. Huwelijken werden gesloten, en liepen soms ook weer op de klippen. CX-baby’s werden geboren en… Helaas moeten we nu en dan ook afscheid nemen.

Op 3 januari 2004 wandelde het eerste schrijvende huisdier binnen. Het was een hondje, een reu, en zijn naam was Mosje. Hij had een hoge aaibaarheidsfactor, blafte hard, maar beet zelden. De eerste maanden snuffelde hij een beetje rond. Columnpje hier, commentaartje daar. Vanaf moment één waren we ons ervan bewust dat deze schrijver talent had.

Snel werd duidelijk dat de avatar van het poepende hondje af en toe best toepasselijk was. Mosje bleek een heel eigenwijs, charmant en grappig dier, maar wanneer iets hem niet zinde, zeikte hij je keurig af en hij was ook niet te beroerd om in goedgeschreven bewoordingen ergens enorm schijt aan te hebben. Inmiddels heeft Mosje het ColumnX-plein geplaveid met 127 columns. Stuk voor stuk geschreven vanuit een bijzonder gezichtspunt. Mosje was niet één van velen. Mosje was enig in zijn soort en daar was hij trots op.

6544 (!!) reacties heeft Mosje op ColumnX achtergelaten

Jij was op ColumnX-meetings altijd een graag geziene gast. Zelfs als hij tijdelijk iets minder actief was, probeerde hij altijd om erbij te zijn. En dat lukte gelukkig heel vaak. Mosje hield meerdere vriendschappen over aan deze meetings. Ook bij mij deed hij af en toe een kopje koffie, wanneer hij in de buurt was. Ik heb daar heel goede herinneringen aan.

reacties op Mosjes eerste column op CX: Voorspel

En ook in het CX-café was het vaak een drukte van belang. Ook Mosje schoof vaak aan. Jaren geleden opende hij een topic ‘grafschriften’, waarin hij heel fanatiek elke beroemdheid die overleed een treffende tekst voor op zijn/haar grafsteen cadeau deed. Hij was de ultieme graftekstschrijver, maar voor deze gelegenheid ga ik zelf een poging wagen.

Hier rust Mosje, van oorsprong hond
Met een gezonde dosis cynisme
sprong hij op ons dorpsplein rond
Nu maken wij ons op voor graftoerisme

Het besef dat jij er niet meer bent is heel vreemd en onwerkelijk. Het feit dat je de kans hebt gehad om goed afscheid te nemen van jouw dierbaren verzacht ons leed enigszins.
Mosje, jij bent niet meer…
Jij bent uitgeschreven, maar niet afgeschreven.
Op onze eeuwige schrijfjachtvelden blijf jij altijd bestaan.

Liefs,
arta

Mosjes laatste stuk: #BBLTHK

Ik bezoek een pas gerenoveerde bibliotheek in een middelgrote stad. Niet om een boek te lenen, maar om er rond te kijken. Ik ben liefhebber van architectuur en houd van de rust die bibliotheken kenmerkt. Bovendien lijkt het of de kennis die in boeken aanwezig is zich een uitweg baant en ook in de lucht aanwezig is, zodat je het kunt opsnuiven.

Op een groot glazen raam staan de letters BBLTHK groot afgebeeld. Gezandstraald in het glas. Ik weet niet direct wat het te betekenen heeft, maar de vrouw achter de balie die mij ziet nadenken zegt:
> bibliotheek, de klinkers zijn weggelaten.
Ik kijk naar de vrouw, ze ziet er opgewekt uit.
Zij heeft de klinkers opgesnoven.

13 reacties

Nummer 22 · 11 juli 2021 op 11:33

NZK onmisbaar of toch niet?

Casper · 11 juli 2021 op 21:02

Heel goed dit In Memoriam voor Mosje. Een schrijver… zo uniek en goed! Ik zal je heel erg missen Mosje!

Mien · 11 juli 2021 op 22:51

Mooi IM voor Mosje Leyla. Een goekeurend blafje uit de schrijvershemel hoor ik!

Arta · 12 juli 2021 op 00:10

Ik ga hem hier ook zeker missen!

pepe · 12 juli 2021 op 08:07

Ik zit nog in de ontkenningsfase. Neeeeh, echt niet. Dit kan niet waar zijn, hoe dan? Is er wel een leven zonder Mosje?
Voor familie en vrienden kan ik alleen maar zeggen: heel veel sterkte met dit verlies.
RIP Mosje.

Arta · 12 juli 2021 op 10:37

Bij hoge uitzondering (omdat ik Mosjes familie deze link heb doorgestuurd) kopieer ik reacties van onze Facebook-pagina naar hier. Zodat zij een completer beeld krijgen.

Li:
Hoeveel kippenvel kan een mens hebben? Volgens mij staan al mijn haartjes nu rechtop. Ik volgde Mosje. Mosje volgde mij. Een uniek, creatief, averechts denkend mens is niet meer. Mosje schud ze een beetje op daarboven

Jeroen of Casper (onder de CX-vlag)
Heel goed dit in memoriam voor Mosje! Wat heeft hij Column X veel moois en bijzonders gebracht.

Lisa Marie:
🖤

G.van Stipdonk · 12 juli 2021 op 16:04

Jammer. R.I.P. Mosje

van Gellekom · 13 juli 2021 op 09:53

Wij zullen jou nooit meer vergeten, Mosje. Je bent een geweldig mens.
Liefs
Kees Schilder

Desa M · 13 juli 2021 op 17:44

Mosje en ik startten zo ongeveer tegelijkertijd op dit Dorpsplein. En dat schepte een band. Het was een levendige community, schrijvers, schrijflust, plaatslust, reageerlust, altijd een drukte van belang. Ego’s hoor, zeker ego’s. En gezelligheid, het was ook vooral altijd heel gezellig. Met Mosje, Ma3anne (ook veel te vroeg gegaan) Louise, King Arthur en Raindog startte ik een heuse spinoff schrijversclub. Alle stukken gingen eerst door de handen van de ‘Bonte Columnisten’ – zoals wij onszelf noemden via een MSN group, voor ze verder op ColumnX werden geplaatst. Mooi spul. Een contact waar de creativiteit door interactiviteit bubbelde en bruiste. Het was ‘slechts’ het web, maar het was toch ook wezenlijk onderdeel van het leven zelf. Op een manier die nu niet meer denkbaar is, denk ik dan.

Dat ging voorbij, wij gingen voorbij. We msnden, cxten, ontmoetten, praatten, dronken, lachten, namen afscheid, schreven en gingen verder, uiteindelijk allemaal over onze eigen geitenpaadjes of geasfalteerde snelwegen. Strangers in cyberspace, exchanging glances.

Met Mosje heb ik nog jaren een band onderhouden. We wandelden veel. Liepen zelfs een keertje samen Wad. We roddelden ook behoorlijk wat af, zo ik het me herinner. We hadden het over zijn zonen. Wat was hij trots op Meeuwis en op Google.

Na de geboorte van mijn dochter en het voor mij vervallen van CX appten we elkaar nog wel eens een app. Maar dat was het dan ook. Ik wist niet dat Mosje ziek werd en ik schrok van zijn overlijdensbericht. Veel te fucking young voor een levenslustig hondje als Mosje.

Mosje zelf gaf in een schrijven aan dat hij bij zijn overlijden een stadion aan stilte wenste.

“Misschien ga ik morgen wel dood. Er is weliswaar geen enkele aanleiding om dat te denken, maar het zou zomaar kunnen. Als ik mocht kiezen dan zou ik zeggen overmorgen, of volgende week, of over tien jaar. Maar goed, ik kan niet kiezen en dus ben ik er wellicht morgen al niet meer.
En daarom zou ik u alvast iets willen vragen.
Stilte. Zou dat lukken? Een beetje stilte gedurende de dagen tussen mijn overlijden en crematie? Een verbaasde stilte als u leest over mijn heengaan? Een pijnlijke stilte als u zich realiseert mij nooit meer te zullen spreken? Een gepaste stilte nadat u mijn familieleden heeft gecondoleerd? Een serene stilte in de kapel van het crematorium?
Gewoon stilte?”

(…)

Een stadion vol stilte kan ik je niet geven. Maar als aartsvader van de infameuze ColumnX Grafschriften kan ik een grafschrift voor mr. Moshavot niet laten.

Hier ligt mr. Moshavot, kantonrechter in ruste
Stilte overviel hem onverwacht, terwijl hij zijn Laura kuste

Zo had het kunnen gaan, voor Mr. Moshavot.

Ik ga je missen Mozzie.

Liefs van Desa.

Mien · 13 juli 2021 op 22:16

‘MOSje.iS van alles wat en zelfs dat niet helemaal’.
De bio van Mosje op CX.

In december 2003 verwelkomde ColumnX een schattig hondje Mosje genaamd. Architecturaal in beeld gebracht met een schattige beeltenis. Na een R@@F nu ook een gemoedelijk huisdier met een verbluffend blaffende en bijzondere kijk op zaken met scherp en nuchter taalgebruik op CX. Ik was aangenaam verrast. Een man van veel markten thuis ging schuil achter de alias. ‘Mosje’, hoe kom je erop? Ik moest denken aan Dayan. Waarom? Geen idee. Totdat ik erachter kwam hoe reislustig dit gezelschap was. Trots ben ik op hem omdat hij niet het co-columnschap schuwde. Mosje was in voor (bijna) alles. En dat siert een leergierig man. Cirxa drie maanden geleden keek ie nog even in ons CX Café. Waarom? Nog even loeren misschien? Wie zal het zeggen? Maak ze maar gek daar boven, Himmelhoch Junge, dit keer zonder Umlaut! Het ga je goed P.
Groet, Mien

WritersBlocq · 17 juli 2021 op 00:35

Mosje! Nou ja zeg, hóe dan? Duimendik kippenvel hier, terwijl je me juist altijd zo’n warm gevoel gaf. En dat blijft – kippenvel verdwijnt maar Mosje, jij blijft. Misje nu al in de toekomst, en gelukkig heb ik die mooie, leuke en leerzame herinneringen aan jou, je schrijven, je reacties. Kak maar eens op een kop daarboven, laat ze erin zakken zoals je hier ook deed. We komen eraan, ooit. En dan die meeting!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder