Met ‘brief aan buurtgenoten’ werd het dorpsplein van ColumnX op 30 maart 2002 officieel geopend door Kees. Niemand kon op dat moment bevroeden dat dit dorp de pleisterplaats zou worden van vele schrijvers. Mannen, vrouwen, jong, oud, goed, slecht, stout, lief en alles wat er tussen zit. Huwelijken werden gesloten, en liepen soms ook weer op de klippen. CX-baby’s werden Lees meer…
Al meer dan 15 jaar doen onze leden hun uiterste best om een zo hoog mogelijke kwaliteit op onze site te waarborgen. Elke dag weer! Ben je (amateur)schrijver of heb je plannen in die richting? Registreer je dan hier om ook jouw berichten te kunnen plaatsen en feedback te ontvangen van de andere Column X-leden. Natuurlijk kun je, na registratie, zelf Lees meer…
De zak met de Majorelle Blauwe Jas verdwijnt in de omhooggeschoven klep van de gele opvangtehuis voor te vondeling gelegde kledingstukken. Overhemden, truien, korte- en lange broeken, ondergoed in alle maten en afmetingen. De zakken zijn verschillend; vuilniszakken, boodschappen tassen, papieren zakken of gewoon los. Eenzaam wacht dit kledingstuk op de omarming van de grijpers op de onbekende eindbestemming. Ergens Lees meer…
Alsof er een bom is ontploft. Dat is eigenlijk de enige omschrijving die je kunt geven aan de ooit zo mooie camping. Overal ligt rommel. Spullen uit caravans, voortenten, schuurtentjes, alles ligt opgestapeld. Diepe groeven maken de paden bijna onbegaanbaar. Maar het meest bizarre is dat er ook gewoon caravans weg zijn. Verdwenen. Meegenomen door het water. Van groot tot Lees meer…
De Majorelle Blauwe Jas Verliefd op de kobaltblauw kleur van Yves Saint Laurent, geeft herkenning bij kijker,de jas en de eigenaar. Een handgebaar als ‘ik heb je weer gezien op de fiets’. Een warme zomerdag maar de jas blijft op pad gelang de planning. Uitrusten aan het haakje in de gang soms om te drogen. Een poloshirt heeft dezelfde kleur, Lees meer…
Qjepr njrpr borstj druw dre nrtskenje vrief pilska droup de catspow in nekkie kitsqwaad uppu grønd. Djepr donjetsk alios strandos qwaad blekkie sie zwimmen donderdju oppu lieg watter. ¥¿edr pilsky #hjkpjots ^#%drikse schupkontje donnepqwastyude milkeshaky frytske xspasky valery amywineskipijn tiene xjare tot als piyrkje. Qwertydikkie noogatoe. Mnuyjpasfe dfgewrty gerrie roferti sinks de bloeski mut wiede piepkes qxcydreski dixie puntekes mitdie Lees meer…
De nacht lost op naar de ochtend schemering, de vuurrode hitte niet. Geen Feniks dat uit het as neerdaalt en herrijst. Het verlangen naar de winter uitgesteld, de herfst gaat komen, nu nog niet. Geen zuchtje wind, het vuur geeft en neemt, neemt meer. Neemt alles mee wat is ontsproten uit -door de wind ooit- meegevoerde zaadjes, door insecten. opgezogen Lees meer…
Ik wil geen soldaat zijn, dat ben ik wel geweest.Ik wil niet langer meer schieten op mijn vijand.Ik wil geen bommen meer plaatsen.Ik wil niemand pijn doen, niet meer vechten.Geen gevechten meer.Ik wil niet langer meer een rekening vereffenen.Ik begrijp niet waarom deze oorlog gevoerd is.Het is niet mijn oorlog, ik ben ‘m niet begonnen, maar ik ben er wel Lees meer…
Het komt mij voor, staat mij tevens tegen, dat er een toenemende onverschilligheid, dus afnemende delicatesse heerst qua woordkeuze. Volume heeft die vaardigheid grotendeels overgenomen. Soms is het zelfs onbedoeld komisch. Een laxeermiddelreclamespotje opent met de vraag: ‘Hebt u vaak last van onregelmatige stoelgang?’ Dit beamen impliceert toch een bepaalde mate van regelmaat! Meer precair is het onderscheid tussen ‘kans’ Lees meer…
Bloedheet, kurkdroge bomen en de grond waar de wortels snakken naar water.De hitte is ondraaglijk, geen zuchtje wind, het water waar het koude kan koelen is verdampt. Razendsnel wordt een vonk een brand van ongekende omvang. Niets valt er te redden, zelfs de herinneringen op de ingelijste foto’s smelten weg. Niet rest dan as.Het metalen geraamte, van wat een voertuig Lees meer…
Opgesloten met angst voor de dood, geeft kracht. Nog 2 treden omhoog. Buiten het geluid van een helikopter dat dichterbij komt en het huis schudden, een zoeklicht geeft even licht. Zo’n licht als aan het einde van een tunnel. Moe, verschrikkelijk moe nog 1 tree en dan de hoop dat het water niet de angst zal wegnemen omdat verdrinkingsdood verstikkend Lees meer…
Het lukt niet hoger te komen. Nog 5 treden omhoog, naar beneden kan niet meer daar kolkt het water tegen de muren en bereikt nu de 2 treden lager. Laat het leven los of niet. Het geluid van schrapend metaal, van meegesleurde voertuigen. Onderaan de trap een kozijn, zonder glas, maakt harde klappen. Pas op, nog 4 treden omhoog, nog Lees meer…
We hielden het weerbericht nauwlettend in de gaten. Veel regen voorspeld in de Ardennen. En onze vakantie lag in het verschiet. Met alle Corona-toestanden is onze Engelandvakantie weer een jaar uitgesteld. Dus twee weken Ardennen was een heerlijk vooruitzicht. Allebei gevaccineerd, toch wat versoepelde maatregelen, wat kan ons gebeuren. Nou, enorm veel. Dat bleek. Woensdag begon het al penibel te Lees meer…
Tussen twee punten en de stenen blijven staan, nu eenzaam op 4273 meter hoogte naast het bord. Mysterieus en kwetsbaar, de stapelmaker van de stenen onbekend. Geboorte en dood in balans tot het moment dat de dood overwint en niets meer rest.De angstschreeuw naar de dood, een donkere wolk hulde het dal even in duisternis. De zon als overwinnaar van Lees meer…