Al meer dan 15 jaar doen onze leden hun uiterste best om een zo hoog mogelijke kwaliteit op onze site te waarborgen. Elke dag weer! Ben je (amateur)schrijver of heb je plannen in die richting? Registreer je dan hier om ook jouw berichten te kunnen plaatsen en feedback te ontvangen van de andere Column X-leden. Natuurlijk kun je, na registratie, zelf Lees meer…
Met een uitmuntende steekpass liet ik mijn makker Basjan vrij lopen en hij schoot de bal ongenadig hard in de kruising van het doel. Ik kreeg de tranen in mijn ogen van de prachtige steekpass die ik gaf. Het was een zwoele zomeravond en ik was heerlijk aan het voetballen met mijn maten. De zomervakantie was net begonnen en er Lees meer…
Haar verlepte lijf is vormloos en uitgezakt door de wijdbeense zithouding op de bezemsteel, die wegrot onder haar omgekeerde, lekkende kruis, waarmee ze de buurt onderschijt met roddel en achterklap. Uitgezaaide tweespalt en het meedogenloos leegzuigen van een tot wrak afgeleefde geliefde geeft haar voeding. Maar dit zijn slechts voorproefjes van de hoogmis, de Walpurgisnacht, als deze gevallen ster van Lees meer…
Pattss…Op het vizier van mijn helm. Ik zag hem wel aankomen maar was door de snelheid van mijn scooter te laat om die dikke, nu inmiddels platte vlieg te ontwijken. 17 mei 2007, hemelvaartsdag. Ik ben onderweg naar de 27e editie van het Klomppop festival. Ik kan me de eerste nog herinneren. Nog altijd even gemoedelijk. 15 bands, strak georganiseerd, vlot achter elkaar en altijd verrassend leuk. Geen fouilleren, controle of beveiliging. Gewoon betalen en doorlopen. Alleen kreeg ik nu een knalgeel bandje om mijn pols. Dat is nieuw, het was altijd een stempel.
Onlangs heb ik weer eens een cd gekocht. Een CD? Gekocht? Een CD ja! Gekocht ja! Wie doet dat tegenwoordig nog, zult u zich afvragen. Maar ik kon het niet laten. Op zolder trof ik vorige week een oude Oorkrant aan, uitgegeven ter gelegenheid van Pinkpop 1977. Dat was het jaar dat ik het festival voor de allereerste keer bezocht Lees meer…
Het is koud buiten. Ik sta te wachten bij de bushalte. Van ver zie ik mijn zoon aankomen. Verleden week was hij nog jarig, hij werd vier en twintig, en straks is het vijf december. Daarom gaan we nu met de bus naar Amsterdam. Hij mag kleren uitzoeken in de stad. Hij vond het een goed idee. Ik bekijk hem Lees meer…
De nacht werd gewassen en ik sta in een bushokje van een provinciaal vervoerder die de aanbesteding 2 jaar geleden had gewonnen. Het glas, nu eens niet aan diggelen geslagen, beklad met verf. Een rood hart met de hard geworden druipers, met een witte pijl er doorheen. “Ans en Teet’, geen achternamen, die moeten wel iets met elkaar hebben of Lees meer…
Mijn maatje is altijd een fan geweest van auto’s. Niet van bolides als Ferrari, die zijn alleen maar mooi om naar te kijken maar hebben nooit op het verlanglijstje gestaan. Zelfs niet als hij de Staatsloterij zou winnen. Nee, stoere, robuuste auto’s, dat was mooi. Door zijn werk was het ook zeker gerechtvaardigd een stevige auto te hebben. Tenslotte moesten Lees meer…
Collega Hans is overleden. Dit weekend. De baas vertelde het net, aan het einde van onze werkdag.‘Verdomd, hij stond niet op zijn plek vanmorgen,’ zegt Snieder peinzend.‘Vreemd. Ik miste hem niet.’ Hij neemt zijn dikke, zwarte jas van de kapstok en trekt een pakje half zware van Nelle uit zijn zak.Ik grimas afkeurend.Hij kijkt me aan.‘Jij wel dan?’ Hij werpt Lees meer…
Ze kruipt tegen me aan op de bank en ze verteld me dat ze blij is dat we weer contact hebben.Ze pakt een toastje van het bord op tafel en besmeerd hem met eiersalade.Ook voor mij doet ze er een smeersel op en brengt hem naar mijn mond. Het was rond 17:00 uur op zaterdagmiddag.Ik ontdekte trouwens een enorme vlek Lees meer…
Ik sta in een rij te wachten op mijn eerste coronavaccinatie. De landelijke discussie over tromboserisico’s wordt hier op straatniveau uit volle borst voortgezet. ‘Naar Lissabon vliegen is gevaarlijker,’ roep ik, zat van het gezeik. ‘Ja, daarom mag dat nu niet!’ Tegen sociale mediameningen valt niet te argumenteren. Aan relatieve waarden concrete normen toekennen noemen we inmiddels ‘verabsoluteren’. Binnen worden Lees meer…
Waar ik een hekel aan heb zijn nieuwsverslaafden. Mensen die geen dag zonder krant kunnen en minstens drie maal per etmaal een nieuwsuitzending op tv moeten zien en ‘s avonds laat ook nog een actualiteitenrubriek. Dat zou allemaal niet erg zijn als de nieuwsverslaafde de opgedane informatie voor zichzelf hield, maar nee, hij wil daar steeds met je over praten.
Ik nip van mijn glaasje witte wijn (maandelijks zakgeld is nog niet binnen) en geniet van het zaterdagavondgevoel. Zaterdagavond betekent himbo’s spotten (de nieuwe gelanceerde man is een feit), openingszinnen uittesten (“Hey, ik ben jarig. Wil je me zoenen?”) en af en toe een danspasje neerzetten (om al dan niet uitgelachen te worden).