In onze enclave hebben bewoners rituelen, ook ik.Rituelen, als ik die observeer, soms per toeval, tijdens het neerlaten van de rolgordijnen, maar die voor de lange ramen moeten omhoog.Het ritueel van nummer 3 vindt plaats in alle seizoenen, als de weersomstandigheden dat toelaat.Een zaterdagmorgen, wanneer de man, die niet mijn Lees meer…
Voor ons coulissemensen staan polders voor weidse vergezichten, winderige vlaktes en rechttoe rechtaan wegen. Je zou denken dat die landschapslijnen zich in bebouwde gebieden voortzetten. Een halve kilometer voorbij het plaatsnaambord zijn we die illusie al kwijt. Onderweg naar een straat midden in de stad, rijden we een kronkelend doolhof Lees meer…
Jaren later, de grijze kleur herinnering, ging over in kleuren. De komst van de kleuren televisie was het begin. Mijn jeugd in een buitenwijk van de oudste stad van Holland, verplaatste zich naar het huis van mijn eerste verkering. Mijn huiswerk inspanningen was net genoeg om naar een volgende klas Lees meer…
Willem Engel, tsja.. Ik kijk naar de blauwe, licht bewolkte lucht en schrik. Of is de schrik over dat wat ik wil zien? Het profiel van de een vervilt geworden langharige Huisjesmelker, oproer en bepaald type volk menner. Ook nog bekender als dansschool ‘ ‘Het Dansen wordt uw Virus’. Korting Lees meer…
‘De enclave’, zo noem ik onze straat met de 5 uit witte en grijze bakstenen en zwarte dakpannen gebouwde huizen. De 4 anderen, waarvan ik 1 bewoon hebben een andere kleur baksteen .Een ‘doodlopende’ straat met aardige mensen en rituelen dat met de seizoenen meebeweegt.Enkele huizen, niet alle 5, aan Lees meer…
Ik woon in een dorp, ik heb het al eens eerder verteld. En dan bedoel ik ook echt in een dorp, met dorpse waarden en tradities. We hebben een supermarkt, zelfs twee, maar verder moet je niet veel eisen stellen. Ik vind het heerlijk. Als ik drukte wil, ga ik Lees meer…
Moeder vraagt me de gordijnen dicht te doen. ‘Dan hebben we meer licht van de lampen.’ Ik moet denken aan een uitspraak van mijn vader: ‘Na Driekoningen wordt het elke dag een hanenstap langer licht.’ Hij zei overigens ‘hanentrad’, mijn vertaling vanuit de streektaal is vrijblijvend. Het jaar is een Lees meer…
Ongeveer is bijna alles dat er toe doet. Daar hoor ik dan zelf dus ook bij. Dat is een haast troostvolle gedachte voor mij. Ik ga hem dan ook na nieuwjaar uitdragen. Aan vrienden, familie, collega’s en zij die luisteren. Want daar begint alle waarneming en ervaring mee. Het zien Lees meer…
Het is toch verschrikkelijk, het lijkt wel of het nooit meer mooi weer wordt. Hij vindt er echt weinig aan. Iedere dag weer die regen. En dan ook gewoon de hele dag hè, niet dat er even een bui valt en dat je dan weer naar buiten kunt, maar echt Lees meer…
Bijna vanaf het begin van Columnx heb ik in een fijne onderlinge sfeer van de columnisten, bijdragen ingestuurd. De leden waren constructief, reageerden leuk op elkaar en waardeerden elkaars bijdragen positief. In de loop der tijd heb ik heel veel columns ingestuurd, maar de recente periode was dat was niet Lees meer…
Aan de ene kant van de wereld ligt Joseph Ratzinger op een paar paarse kussens in de Sint-Pietersbasiliek te Vaticaanstad en aan de andere kant Edson do Nascimento onder een partytent in het stadion van Santos. Belangstellenden schuifelen langs, nemen afscheid van hun gestorven idool. Religie en sport komen samen Lees meer…
De jaren ’60 van mijn jeugd, waarvan iktoen nog geen besef heb wat me te wachten staat. Op een zondagochtend werd ik gewekt door mijn moeder om me ‘netjes te kleden’ om mee te gaan naar de kerk. Kerk?De dominee sprak een taal dat ik niet begreep of wilde begrijpen Lees meer…