Krokodillentranen pleng ik van reptielroer. Gedreven op een kronkelende rivier, door onderstromen voortgestuwd. Je zult toch eindigen als laars, portemonnee of damestasje? Aan de schouder, arm, voet of in de broekzak van een luxe beest. Nee, laat mij maar zwemmen in mijn kanozwembroekje, groen met rode kano’s, uit arremoede doorgegeven Lees meer…
Ik sla de olie. Een ontiegelijk pak op zijn flikker kan ie krijgen. Hij luistert voor geen meter en spettert keihard in de pan. Stiekem probeert hij weg te kruipen en glijdt rondjes langs de rand. Mijn houten lepel jaagt hem de stuipen op het kleffe lijf. Tegensputteren heeft geen Lees meer…
Ik ben een waanzinnige fan van Kooltrein. Nee, geen trein die op kolen rijdt. Zelfs niet op bruinkool. Nee, hij is een fameuze yesspecialist. Muzikant die nooit nee zegt. Uitstekend op trombone en geniaal op glazencimbel. Nog nooit zo’n oorstrelende muziek gehoord op mijn netvlies. Tot tranen toe roert hij Lees meer…
Er zijn nieuwe buren komen wonen. Asociaal sociaal, niet te geloven. Ze parkeren netjes, laten geen troep op de stoep, sterker nog, ze vegen hem. Luisteren muziek die acceptabel is qua keuze en geluidsterkte. Hij is knap, zij is knap en ja, dan zijn de kinderen natuurlijk ook knap. Hun Lees meer…
Ik span mijn boog en verrek bijna mijn arm. De draad waar ik zojuist mijn oog tegenaan vleide springt haast dwars door mijn pupil. Van mijn oog uiteraard. Niet de pupil die naadt me staat en uitleg geeft over het boogschieten. De pupil schiet in de lach. Blijkbaar doe ik Lees meer…
Hij loopt rond in een pyjama met stropdas, en weet bijna alles. Ik zeg bijna, want degene die echt alles weet heet net even anders. Niet fonetisch maar alfabetisch. Die heet namelijk Meneer Kaktus. Nou kun je je nog afvragen of de cc’s anders uitgesproken worden dan de kk’s. Geen Lees meer…
‘Nee maar, wie hebben we daar? Hij die niet genoemd mag worden! Leef jij nog? Kom binnen maat. Ga zitten. Ja, daar aan tafel. Die ken je toch nog wel?’ ‘Zekers Mien, zekers.’ ‘Vertel eens maat wat brengt je weer hier en waar ben je al die tijd gebleven?’ ‘Zekers Lees meer…
Ik sta buiten op haar te wachten, mijn uitvaartmiss. Wat ben ik dol op haar. Niets houdt me tegen en alles wat ik wil is haar mijn liefde tonen. Ze weet namelijk nog niet dat ik gek op haar ben. En hoe beter kan ik dat doen dan bij een Lees meer…
Een nieuwe geboorte, alweer. Het elfde kindje in aantocht. De familie puilt langzaam uit. Maar pa en ma genieten met volle teugen. Een huis vol. Dat is wat ze willen. En ze hebben nog wat kamers over in hun hart en huis. Broers en zussen zeggen ook. Laat die nieuwe Lees meer…
Val er niet over. Over mijn scepter. Hij kan zeer sceptisch reageren. Zwaaien kan ie niet. Helaas. Maar er wordt wat afgesmeten met dat ding. De scepter vliegt voortdurend door de lucht. Dat krijg je als de tamboer maitre ineens ook Prins Carnaval is. Het publiek langs de kant kan Lees meer…
Je bent dicactus of je bent het niet. Alles ontdijferen en dan goed doderen daar draait het allemaal om. Op juiste spelling let de dicactus niet. Dat is voor hem bijzaak. Het steekt niet. Het houdt zelfs geen steek. Op de juiste manier alles overbrengen, dat geeft pas een kidk. Lees meer…
Vrienden zijn belangrijk, iedereen is daar wel van overtuigd. Je leert je echte vrienden ook pas kennen in tijden van crisis. We kennen allemaal wel de mensen die roepen “als ik je kan helpen, moet je het laten weten”. Maar o wee als je dan inderdaad een keer hulp nodig Lees meer…