De jaren ’60 van mijn jeugd, waarvan iktoen nog geen besef heb wat me te wachten staat. Op een zondagochtend werd ik gewekt door mijn moeder om me ‘netjes te kleden’ om mee te gaan naar de kerk. Kerk?De dominee sprak een taal dat ik niet begreep of wilde begrijpen Lees meer…
Hoe gezellig ik het ook vind in huis, ik kan niet wachten om de kerstspullen weer op te ruimen en naar zolder te brengen als de feestdagen voorbij zijn. Opruimen, heerlijk. Over tot de orde van de dag. Want waar ik nooit bij stil heb gestaan, is hoe die stomme Lees meer…
Het geluid van brekend voordeur glas zorgde dat ik naar de zolder ging en me verstopte achter 3 opgestapelde houten kisten met een opschrift. Mijn herinnering wat de tekst was, is uit mijn herinnering. De gevolgen van mijn mislukte poging een glijbaan te maken van de traploper waarvan enkele roedes Lees meer…
Ze heeft de ogen open, kijkt echter niet in het heden. Achter de beslagen netvliezen spelen zich voornamelijk herinneringen af. ‘We waren arm, maar altijd netjes gekleed. Ik kreeg een nieuwe jas en wandelde met mijn moeder naar de winkel. Ze keek om en wenkte: kom naast me lopen. Het Lees meer…
In Nederland Door Omstandigheden. Dat grapje werd thuis herhaald aan de ronde eettafel en mijn wijsvinger ging gestrekt naar het grote raam. Alleen moeder keek niet en zag dat ik de grootste ajam (kippen) poot ruilde met de kleinere dat op mijn bord lag. Ze zei niets. Wat, riep de Lees meer…
In Nederland Door Omstandigheden. Een talent dat was en ben ik, of is het gewoon Alle Dagen Heel Druk? Op een zondag de 6e dag van een wintermaand in 1955 kwam ik, nazaat van een Groninger, als Indo exact om 12.00 uur ter wereld in een Brabants ziekenhuis. Het Brabants Lees meer…
Een voordeurbel met camera had ik al. Het is immers fijn te weten dat Gaston op de stoep staat met een miljoenencheque, terwijl de file waarin je zit maar niet oplost. Anderzijds kan ik prima de krantenbezorger identificeren als die het nieuwjaarskaartje brengt. De enige waarde in dit huis is Lees meer…
De -.met 1 oog loensende- cabaretier trekt volle zalen, de marathon lopende skelet daar weet ik niets over te schrijven. De dikbuikige sprekende bretelhouder daar ben ik al jaren klaar mee, maar de breed gebekte daar heb ik toch een geurend verhaal over uit betrouwbare bronnen in Paleis Den Bosch. Lees meer…
Kijk, vroeger was ik een talent, zeg maar groot talent duimzuigen. Het duim zuigen is sinds- 2020 – een postdoctorale politicologie & gebarentaal maar dan anders, opleiding aan de Universiteit van Bastogne, waar je als student, dan ook verplicht wordt om met je vingers de koeken uit Bastogne moet aflikken Lees meer…
‘Vandaag over twee jaar word je 100!’ We zijn op bezoek bij moeder. Tien jaar woont ze nu in verzorgingshuis ‘Bij Alfons’, heeft al haar buren overleefd en een stoet aan verpleegkundigen versleten. Geestelijk prima, lichamelijk is ze echter slecht ter been en ziet bijna niets. Dat laatste is voor Lees meer…
Ik moest er weer aan denken toen deze week in de vooravond, een ‘groene’ kok op tv liet zien hoe je eenvoudig zelf zuurkool kan maken. Ik ging rechtop zitten. Het was een duidelijke visuele en verbale uitleg hoe je van een hoopje witte kool en wat zout een ouderwets lekkere Lees meer…
Kerstfilms, heerlijk. Ik weet het, het is zoet, het is Hallmark en het is absoluut niet de werkelijkheid maar eens per jaar mag ik daar van mezelf ongegeneerd naar kijken. Een kerst zonder Scrooge is eigenlijk voor mij geen kerst. Het liefst kijk ik dan ook nog een beetje een Lees meer…