Het komt weer op televisie, het veel gewaardeerde programma dat voor veel mensen ook een guilty pleasure is, “We zijn er bijna”. Over de senioren die in een groepsreis door een bepaald land in Europa trekken. Ik moet zeggen, ik vind het ook altijd weer geweldig om naar te kijken. Lees meer…
Veldwerk is kut. Bejaarden op elektrische fietsen? Kut. Eikenbomen ook. Gewoon driewerf kut. Moedeloos sjokt Meindert van de Boom van onderzoeksbureau Fenomenaal in schutkleuren door het bosgebied dat hem is toegewezen. De vraag naar de zin van het leven, en in het bijzonder naar dat van hemzelf, teistert Meindert vandaag Lees meer…
Ik doe geen vlieg kwaad, zolang die in zijn eigen biotoop blijft. Het is er maar één, toch lijkt het alsof een hele zwerm zich tegen mij keert. Dit exemplaar blijkt op meerdere plekken tegelijk aanwezig te kunnen zijn. Waar ik ben, is deze Musca domestica, achtervolgt mij van morgenstond Lees meer…
Zo, het was echt warm zeg. Zijn favoriete ochtendplekje tegen het tuinhuisje was eigenlijk na een paar minuten al te warm. In het voorjaar kon hij daar al lekker in de zon liggen maar nu moest hij al snel weer terug naar binnen. Het vrouwtje lachte hem dan uit, hij Lees meer…
Moe de voeten onder de tuintafel, rustend op een dito stoel. De nooit meer ophoudende wind kietelt zachtjes mijn oren. Duiven fladderen in het struikgewas lonkend naar elkaar. Wegvliegen is de kunst. Op het moment suprême. Een autodeur slaat dicht, ver achter het tuinhek. Fijn dat hij zo lang is. De Lees meer…
‘Bent u familie van uw naamgenoot die regelmatig in de krant staat? In de goede zin van het woord, welteverstaan!’ voegt hij er haastig aan toe. Enigszins overdonderd weet ik zo snel geen antwoord op deze welhaast existentialistische vraag: ben ik familie van mijzelf? Ik doe de lakmoesproef, kijk in Lees meer…
Het lijkt erop dat ik de sleutel heb gevonden naar de vrijheid.De deur die zo dicht zat is open. De reis er naartoe was lang en zat in mijn hoofd.En nu ben ik weer één met de liefde en met dat wat belangrijk voor mij is. Ik heb de man Lees meer…
Ik heb toch wel een voorliefde voor het bezoeken van grote landhuizen. De meeste huizen zijn ook gewoon opengesteld voor publiek omdat het voor de eigenaren niet te doen is om het onderhoud anders te bekostigen. De tijd dat alle boeren hun belasting bij hen aan de poort kwamen storten Lees meer…
Het woord ‘orde’ is nauw verbonden met ‘klooster’: een samenlevingsvorm met duidelijk vastgestelde gedrags- en denkregels. Ook elke staatsvorm, van dictatuur tot anarchie, is gebouwd op een dergelijk kader: van directief tot wetteloos. Mensen willen graag bij een harmonieus samenlevende groep horen, wellicht een restant uit ons tribaal verleden, maar Lees meer…
Sommige klussen waren gewoon niet mijn ding. Mijn maatje en ik hadden het daar niet eens over. Andersom was dat ook zo. Er waren klussen die ik deed, waar mijn maatje dan weer niks mee had. Een van de dingen die ik dus nog nooit gedaan had, was een bezoek Lees meer…
In een hoekje staan de man en vrouw op leeftijd zichtbaar ongemakkelijk tegenover elkaar. Hij wijst en fluistert. ‘Kijk, een rafelrandje. De tijd legt de tere plekken genadeloos bloot.’ ‘Ja, maar de meeste scherpe hoeken zijn afgesleten. Daar kun je je niet meer aan ergeren of bezeren.’ ‘De gloed van Lees meer…
Gemis, het overvalt je, het zit in kleine dingen, het is een hele rare emotie. Ik mis mijn maatje zo. Het overkomt me zomaar. Je zou denken dat het getriggerd wordt door een liedje dat je hoort maar dat is het niet eens alleen. Ook het geluk van andere mensen Lees meer…