De Perseïden, een zwerm stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle, zijn in donkere nachten goed zichtbaar als ze in onze dampkring verbranden. Het jaarlijkse vallende meteoren festival bracht vorige week veel volk op de been, of liever: op de rug. Dat geeft het beste uitzicht. ’s Nachts in ons Volkspark, Lees meer…
Daar is ie en hij heet Piet. Zo begint het verhaal dat honderdtwintig woorden vreet. Gegeten wordt door minstens vijf lezers omdat het nieuwsgierigheid opwekt bij den lezer. Den met een hoofdletter. Want het verhaal is oer en speelt zich af met Kerstmis, midden in de zomer. Ja, er zijn Lees meer…
Ze zitten aan de waterkant. Vijf kleuters op een hek. Wijze kleuters met een plan. Ze trekken de wijde wereld in. Een knapzak hebben ze gevouwen. In de zakdoek alleen maar snoep geborgen. Minimarsen, -snickers en bounties. Uit de aanbieding van Aldi, maar bovenal uit de verboden koekjestrommel. De stok Lees meer…
Schuif eens op? – Hoezo? Je ligt op mijn helft. – Ja, hallo, vind je dat gek? Vertel! – Jij trekt altijd alle lakens naar je toe. Wie, ik? – Ja jij, wie anders? Ik wil niet gestoken worden. – Ik ook niet. Hoe lossen we dat nu eens en Lees meer…
Marco was een vriend van mij.Toen ik jonger was, waren wij altijd samen.Samen op vakantie, samen ieder jaar naar het tennistoernooi.Samen voetballen.Waar ik was, daar was hij en andersom. Soms denk ik eraan om hem te bellen en zeggen:‘Hey, laten we wakker blijven tot de volgende ochtend.Laten we nog eens Lees meer…
De Olympische Spelen zitten erop, na ruim twee weken vol onvoorstelbare topprestaties, ultieme euforie, diepe ontgoocheling en verbijsterende levenslessen. Stuk voor stuk fantastische verhalen. De sporters zijn naar huis, bereiden zich voor op een volgend piekmoment. Schrijvers schuiven weer achter hun bureau. De literaire elite kneedt de geest om nooit Lees meer…
“Hoe was je vakantie?” Het is de vraag die je altijd krijgt als je weer begint met werken. Ik stel die vraag zelf ook altijd aan mijn collega’s. Meestal is het antwoord dan iets in de trant van “lekker, mooi weer, leuke dingen gedaan, veel te kort.” Nu was onze Lees meer…
Dat Cheyenne blond is en met haar buitenproportioneel opgeblazen lippen constant duckfacend op een eindeloze stroom selfies verschijnt maakt haar niet per definitie dom. Het moet maar eens afgelopen zijn met die vooroordelen. Cheyenne heeft een bijzonder scherpe geest die er voortdurend naar hunkert gevoed te worden. Ze is dan Lees meer…
Zojuist mijn versie van het nummer Sarie Marais op de familie app gelanceerd. Sinds Corona plaats ik wekelijks een door mij uitgevoerd muziekje op de app, zingend en / of mondharmonica spelend en mezelf daarbij begeleidend op gitaar, banjo, ukelele dan wel mandoline. Na jaren heb ik die instrumenten weer Lees meer…
Ik weet niet hoe het over het hoofd is gezien of tussen welke met elkaar strijdende ambtelijke burelen verdwenen, maar de meest voor de hand liggende gegadigde voor plaatsing op de werelderfgoedlijst, en een gegarandeerd toeristische magneet, ligt midden in Twente. Het gaat om opgravingen en restanten van een duizend Lees meer…
Het beroemdste kerkhof van Nederland ligt in Stramproy. Jammer alleen dat bijna niemand het kent in het buitenland. Beroemd zijn is daarmee gebombardeerd tot betrekkelijk of subjectief, gezien vanuit de omtrek van een subject waabij de lucht zo nu en dan betrekt. Het kerkhof is niet altijd geopend. Sterker nog, Lees meer…
Nu ik een woord dicht, kloof slechtMijn alter ego wacht aan de overkantHand in hand houvast zoektReikt mijn rechterhand de leuning, schommeltLaat de linkerhand wankelend los Neemt het onbehagen bezitDe diepte wacht