Herken je dat? Zo’n situatie die begint met een klein bolletje ongemak, dat langzaam begint te rollen, steeds sneller gaat, tot er uiteindelijk een enorme composthoop voor je deur tot stilstand komt die, hoe verder je graaft, des te smeriger wordt?
Mét de harde klap van de op de grond vallende laptop, vervaagt en verscherpt het beeld van Marieke even.‘Marieke? Ma-rie-ke? Ben jij echt hier?’In slow motion blijft ze op mij aflopen. Elke stap die zij zet wordt de blik in haar groene ogen dreigender en het rood van haar haren Lees meer…
Mijn hand glijdt over de grote teen van mijn rechtervoet, om de zojuist opgemerkte haar ervan af te vegen, maar het lukt niet. Nog eens proberen. Weer niet. Hij zit vast. Er groeit gewoon een haar op mijn teen. Vreselijk dat zo’n teenonterend brutaal ding zomaar door mijn huid gebroken Lees meer…