Meneer Zeep (2)

Ik duw de wolken één voor één opzij en kijk omlaag. Microscopisch kleine mensjes zie ik lopen op een kerkhof. Heel traag in een kleine stoet achter een houten kist gedragen op een karretje met grote wielen. Ze lopen naar een zwart gat en ik vrees het ergste. Is dit een foute droom? Ik herken die mensen. Mijn tante Gertuda met Paul en kiddo’s Jurgen-Jan en Berend-Bas. En … nee … oom Justus, helemaal uit Curaçao? Mams, slepend met haar zwakke heup. Waar gaat dat naartoe? Naar het zwarte gat.

Er wordt aan mijn arm getrokken. Of ik zo vriendelijk wil zijn de wolken weer dicht te doen. Het is niet goed voor mij en hoogste tijd.

Niet goed voor mij? En hoogste tijd? Wie bepaald dat hiero? Ik wil wat zeggen, maar het lukt niet. Ik krijg geen woord verzonnen en bovendien mis ik mijn tong. Wat is er in hemelsnaam gebeurd?

‘Meneer Zeep … meneer Zeep!’
Ergens in de verte hoor ik vaag iemand mijn naam roepen.
‘Uw bad is volgelopen!’

Aha, dat zijn nog eens belangrijke aankondigingen. Langzaam treed ik weer toe tot het aardse. Althans dat denk ik. Totdat ik een in strak wit gekleedde vrouw mij naar voren zie duwen. In een stoel met wielen. Heel lichtjes. Ik word geketend en langzaam opgetakeld. Tot mijn grote schrik zie ik dat ik helemaal naakt ben. Ik hang ook ineens boven een bad. De vrouw in strak wit bestuurd me met een klein apparaatje.

‘Uw benen even optrekken meneer Zeep, anders gaat het mis.’

Langzaam zink ik in het lauwwarme water. Mijn gedachten gaan naar een kerkhof waar mensen in een kleine stoet naar een zwart gat lopen. Er wordt ook gezongen. Een lied dat ik niet ken. Een soort hiphopnummer maar dan andante gezongen. De taal klinkt me vreemd in de oren. Het lijkt nog het meest op Spaans. Catalaans om precies te zijn. Maar aangezien ik geen Catalaans spreek lijkt me deze conclusie ietwat voorbarig.

‘Meneer Zeep, ik ga u nu inzepen!’

Helaas kan ik geen antwoord geven. Ik wilde nog zeggen: ‘niet in mijn ogen’, maar ik denk dat ze dat wel begreep. Haar handen voelen zacht en ik ruik ook haar geparfumeerde hals als ze vanachter over me heen buigt. Chanel 5 vermoed ik. Ze wrijft over mijn borst en zakt langzaam omlaag. Ik denk aan mijn oma en aan boerenkool. Stel je voor dat ik een erectie krijg? Ik moet er niet aan denken.

Met volle teugen geniet ik van de weldaad die ik onderga. Het kerkhof is allang verdwenen, maar het zwarte gat dat blijft.

Wordt vervolgd …