Allez amai zunne, Column X dé schrijfsite van België en Nederland. Dès krèk wèk wouw. Het enige dat nog ontbreekt zijn de Friezen. Die mogen we toch wel als een aparte entiteit beschouwen in het schrijverslandschap. Ik zie ze al polstokhoogspringend nadenken over een mooie tekst. Waar blijft de tijd? Lees meer…
Ongeveer is bijna alles dat er toe doet. Daar hoor ik dan zelf dus ook bij. Dat is een haast troostvolle gedachte voor mij. Ik ga hem dan ook na nieuwjaar uitdragen. Aan vrienden, familie, collega’s en zij die luisteren. Want daar begint alle waarneming en ervaring mee. Het zien Lees meer…
Hoe durven ze? ColumnX aanvallen. What the hack. Waren het de Russen? Zijn het de Chinezen? Hoe dan ook. Leipe idioten. Waarom mag ColumnX het licht niet zien? Is het geld? Is het jaloezie? What the hack, ze maken ons niet gek. Twaalf columns zijn we kwijt. Of is het Lees meer…
Nog nooit eerder gedaan. Een co-column met mezelf. Al snel heb ik contact en zijn we het eens over het onderwerp. We besluiten ook om ouderwets via de mail elkaar stukjes te schrijven. Om de lezer inzicht te geven in het schrijven van een co-column besluiten we om van en Lees meer…
We praten over de jaren zeventig, vorige eeuw. Een vader zit onrustig in een leren fauteuil op het strand van een eiland, ergens onder in Italië. Hij piekert en kijkt af en toe omhoog naar een azuurblauwe lucht. Wat moet hij doen? Wat kan hij doen? Oh god. Vader denkt Lees meer…
Romelancholiek dwalen over de Via Appia. Genieten van het Colosseum. Nat worden in het Pantheon. Rondgang op de Sint Pieter. Cappella Sistina. Liggen op de rug. Turen naar het laatste oordeel. Papa prevelt Ave Maria. Rook om mijn hoofd. Struinen door het Forum Romanum. Monumentje Vittorio Emanuele. Typemachine, bruidstaart voor Lees meer…
Doorspekt met kermis dool ik door de straten. Mijn oren vallen er bijna af, zo luid komen de muziek en boodschappen binnen. Zes emmers heb ik al gevuld. Met ballen gooien en met spuw. Meters heb ik in de lucht gehangen. Soms over de top en kop. Lichtflitsen in alle Lees meer…
Moe de voeten onder de tuintafel, rustend op een dito stoel. De nooit meer ophoudende wind kietelt zachtjes mijn oren. Duiven fladderen in het struikgewas lonkend naar elkaar. Wegvliegen is de kunst. Op het moment suprême. Een autodeur slaat dicht, ver achter het tuinhek. Fijn dat hij zo lang is. De Lees meer…
0 en O hebben iets samen. Twee tekens die signalen delen vanuit een middelpunt, gelegen vlak onder de navel. Een onderbuikgevoel zogezegd. Beiden zijn ze een beetje misselijk en licht in het hoofd. Een hoofd dat maar moeilijk te zien is. Zowel 0 als O dragen het een beetje verscholen Lees meer…
Dolend door een witte kamer. Vierkante, rechthoekige, ronde, ovale en langwerpige wanddozen aan alle muren. Stekkerdozen aan het plafond, hangend aan witte kabels. Ze roepen en schreeuwen. “Contact, contact!” Een man, de armen, handen, kruislings over zijn middel naar achter vastgebonden. Strompelend, haast vallend kriskras door de ruimte. Zoekend, smekend. Lees meer…
Van alle tijden helaas. Waar het precies begonnen is, geen idee. Waarschijnlijk in China. Want bij bijna alles wat moeilijk te verkroppen is wordt met de vinger gewezen naar dit gespleten land. Land? Zeg maar werelddeel, zo groot. Probeer het maar eens met Risk te veroveren. Enfin. Het land kent Lees meer…
Hand in hand mijn kameraad. Samen naar de hemel. Waar ze ook van voetbal houden. Het is stil bij ons achter in de wijk. Een grote banier in rood wit met zwarte letters hangt halfstok. Ook in Helmond leven fans. Wim is niet meer. Sympathieke Wim. Slimme Wim. Bescheiden Wim. Lees meer…