Voorafgaand: Onderweg van Amsterdam naar Nijmegen wordt meneer Zeep ziek en opgenomen in een ziekenhuis. Hij droomt over een begrafenis en een zwart gat. Een vrouw, in strak wit, stopt hem in bad. Naderhand denkt hij terug aan zijn scheiding en het Kralingse Pop festival.

‘Mario,’ klinkt het vanaf de gang. Daar is moeder. Ik hoor hoe ze met haar linkervoet over de vloer sleept. Het zwarte gat is terug.

Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar eindelijk komt moeder binnen. ‘Mario,’ roept ze weer en knuffelt mij. Ik piep van de pijn. ‘Wat is er loos, mijn jongen?’ ‘Weet niet,’ mompel ik. ‘Voelde me al een paar dagen niet lekker en moest in de trein overgeven. Ben flauw gevallen op het perron van station Arnhem en toen ik weer bij kennis kwam lag ik hier in het ziekenhuis. Morgen gaan ze me helemaal onderzoeken.’ ‘Het is me toch wat. Ik heb het je steeds gezegd, je had nooit weg moeten gaan bij Marieke. Daar wordt een mens ziek van!’ ‘Ja, ja moeder, dat weet ik onderhand wel. Hou er maar over op, please?’ Moeder zucht. ‘Zou je niet eens willen navragen waar mijn tas is gebleven?’ vraag ik haar. ‘Daarin zit mijn laptop. Ik ben bezig met een vervolgverhaal voor Columnx en daar wil ik mee verder. Ze wachten met smart op mij.’ ‘Jongen jongen, ben je nog steeds met die flauwekul bezig? Daar is toch geen droog brood mee te verdienen. Heb je nog contact met die Nummer 22 en die Mien?’ ‘Soms,’ geef ik toe, ‘en Nicole,’ vul ik aan. ‘Ja, dat snap ik,’ zegt moeder, ‘Nicole kwam ik laatst nog tegen, je krijgt de groeten. Maar ik zal straks wel eens kijken naar die tas, als ik weer weg ga,’ verzekert ze mij.

We kletsen nog even verder, over de onderzoeken die me te wachten staan en dan komt Carmen de kamer binnengezeild, strak in haar witte pak. ‘Het bezoekuurtje is voorbij, mevrouw Zeep. Als u wilt, kunt u uw zoon morgen weer rond dezelfde tijd komen opzoeken. Dan heeft hij zijn onderzoeken achter de rug.’ We nemen afscheid. ‘Och, mijn zoon is op zoek naar zijn tas met laptop, kan ik die nog ergens voor hem ophalen?’ vraagt mijn moeder. ‘Tuurlijk mevrouw, maar ik zal de tas zo meteen zelf wel even bij hem bezorgen.’ Moeder kijkt nog even om en knipoogt naar mij. Dan lig ik weer alleen. Langzaam doezel ik een beetje weg.

‘Meneer Zeep,’ klinkt het. Ik schrik wakker. Daar staat Carmen met mijn tas. ‘Alstublieft, meneer.’ ’Dankjewel Carmen,’ fluister ik. ‘Niet te lang, u mag zich niet teveel vermoeien,’ geeft ze mij nog even mee. Ik knik, haal de laptop uit de tas, log in en begin te typen. Ik voel de adrenaline stijgen.

Wordt vervolgd …

Nicole: it’s all yours!


G.van Stipdonk

Gerard van Stipdonk. Mijn motto: Wie schrijft die blijft.

6 reacties

NicoleS · 13 september 2020 op 13:59

Dat is een mooi vervolg, leuk dat we erin voorkomen. Ik ga proberen hier een goed vervolg aan te passen.

G.van Stipdonk · 13 september 2020 op 16:07

Dankjewel. Ben benieuwd en ik hoop dat Nummer 22 en Arta zich nog melden. Succes!

De complete soap van Zeep:
26-04-2020 ‘Zeep’ is ziek – het begin – door Nummer 22
30-04-2020 Meneer Zeep (2) door Mien
03-05-2020 Meneer Zeep (3) door G. van Stipdonk
13-09-2020 Meneer Zeep (4) door G. van Stipdonk

NicoleS · 20 september 2020 op 20:09

Deel 5 zojuist ingediend.

NicoleS · 21 september 2020 op 12:56

Ik verbaas me erover dat Gerard maar één reactie krijgt op zijn deel van Meneer Zeep. Zeker nadat hij zo zijn best heeft gedaan om een vervolg te schrijven. Dat iemand met een column vd maand nul reacties ontvangt. Ik weet het, ik ben zelf ook lang weggebleven. Maar ik vind dit heel jammer allemaal.

G.van Stipdonk · 21 september 2020 op 16:25

Ach Nicole, het is zoals het is en ik kan alleen maar de hand in eigen boezem steken: reageren is ook nooit mijn sterkste kant geweest op Columnx. Ik ben al blij als ik een stukje kan aanleveren. Elke reactie is meegenomen, maar het feit dat ik mijn schrijfseltjes op Columnx kan slijten is mij al heel wat waard. Ben benieuwd naar jou vervolg en ik hoop dat er nog enkele van onze collega’s willen aanhaken. Schept een band!

NicoleS · 21 september 2020 op 18:00

Je hebt gelijk Gerard. Ik heb het ook laten afweten. Hopelijk is het niet te laat. Wat nu niet is, kan altijd weer terug komen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder