Ik tour hop-on hop-off door barok Dresden. De oude stad ruikt nieuw, naar vers gegoten beton. Op mijn koptelefoon hoor ik het verhaal over de gruwelijke bomtapijten van februari 1945 en de daaropvolgende allesvernietigende brandstormen. Om mij heen klinkt onderdrukt gemopper over deze onrechtvaardige en onvergeeflijke daad door de geallieerden. Lees meer…
Voor ons coulissemensen staan polders voor weidse vergezichten, winderige vlaktes en rechttoe rechtaan wegen. Je zou denken dat die landschapslijnen zich in bebouwde gebieden voortzetten. Een halve kilometer voorbij het plaatsnaambord zijn we die illusie al kwijt. Onderweg naar een straat midden in de stad, rijden we een kronkelend doolhof Lees meer…
Moeder vraagt me de gordijnen dicht te doen. ‘Dan hebben we meer licht van de lampen.’ Ik moet denken aan een uitspraak van mijn vader: ‘Na Driekoningen wordt het elke dag een hanenstap langer licht.’ Hij zei overigens ‘hanentrad’, mijn vertaling vanuit de streektaal is vrijblijvend. Het jaar is een Lees meer…
Aan de ene kant van de wereld ligt Joseph Ratzinger op een paar paarse kussens in de Sint-Pietersbasiliek te Vaticaanstad en aan de andere kant Edson do Nascimento onder een partytent in het stadion van Santos. Belangstellenden schuifelen langs, nemen afscheid van hun gestorven idool. Religie en sport komen samen Lees meer…
Ze heeft de ogen open, kijkt echter niet in het heden. Achter de beslagen netvliezen spelen zich voornamelijk herinneringen af. ‘We waren arm, maar altijd netjes gekleed. Ik kreeg een nieuwe jas en wandelde met mijn moeder naar de winkel. Ze keek om en wenkte: kom naast me lopen. Het Lees meer…
Een voordeurbel met camera had ik al. Het is immers fijn te weten dat Gaston op de stoep staat met een miljoenencheque, terwijl de file waarin je zit maar niet oplost. Anderzijds kan ik prima de krantenbezorger identificeren als die het nieuwjaarskaartje brengt. De enige waarde in dit huis is Lees meer…
‘Vandaag over twee jaar word je 100!’ We zijn op bezoek bij moeder. Tien jaar woont ze nu in verzorgingshuis ‘Bij Alfons’, heeft al haar buren overleefd en een stoet aan verpleegkundigen versleten. Geestelijk prima, lichamelijk is ze echter slecht ter been en ziet bijna niets. Dat laatste is voor Lees meer…
Het WK voetbal gunde me twee rustdagen. Wat doe je dan? Bezinnen en reflecteren. Waldstadion Frankfurt, woensdag 21 juni 2006. Uitgenodigd door Dagblad Tubantia zat ik op de tribune bij de WK poulewedstrijd Nederland-Argentinië, die nergens meer over ging en dus eindigde in null null. Desondanks leidden zeventig minuten ervan Lees meer…
We zijn zo’n onbeduidend land dat we, los van alle gepalaver over dit roofdier, geen wolf in schaapskleren kunnen zijn, noch een Trojaans paard, hond met zeven staarten en zelfs geen neet in andermans pels. Kleintjes zijn afhankelijk van groten. Hoe geringer de overlast, hoe hoger de opbrengst: een speldje Lees meer…
Het spelen van een partijtje voetbal in een zandbak veroorzaakt een globale splijtzwam, omdat het gepaard gaat met door steekpenningen gefinancierde handel in mensenrechten. Desondanks kijk ik, zoek naar verbinding en vind die bij de kinderen die met de spelers het veld oplopen. De ontwapenende open blikken vol verwondering in Lees meer…
We doen een rondje eigen streek. Via Lutterzand, Singraven, Springendal, langs de Vasser grafheuvels en Kroezeboom op de Fleringer Es naar Twickel, dan huiswaarts. De herfstkleuren van bossen en houtwallen verschieten naar flets. Nog even en ze zijn verdwenen. Parkeerplaatsen en wandelpaden puilen uit. Iedereen wil nog wat licht en Lees meer…
Hoewel we een doordacht idee hadden hoe ons nieuwe badkamerinterieur eruit zou gaan zien, overstijgt het aanbod veruit elk menselijk voorstellingsvermogen. Eenmaal gevonden en besloten, ontvingen we van de retailer een tasje met daarin de orderbevestiging en een geel badeendje. Inmiddels bezitten we er drie: ik liet na aflevering een Lees meer…