Je bent dicactus of je bent het niet. Alles ontdijferen en dan goed doderen daar draait het allemaal om. Op juiste spelling let de dicactus niet. Dat is voor hem bijzaak. Het steekt niet. Het houdt zelfs geen steek. Op de juiste manier alles overbrengen, dat geeft pas een kidk. Maar waarom dan de eerste d niet vervangen door een Lees meer…
Vrienden zijn belangrijk, iedereen is daar wel van overtuigd. Je leert je echte vrienden ook pas kennen in tijden van crisis. We kennen allemaal wel de mensen die roepen “als ik je kan helpen, moet je het laten weten”. Maar o wee als je dan inderdaad een keer hulp nodig hebt, dan hebben ze heel dringende andere dingen te doen. Lees meer…
De nieuwste speldquiz van SBS6. Kus de cactus. Alleen mensen met een speldje mogen meedoen. Maar welke speldjes volstaan? Hier de uitleg. Een speld moet voldoen aan een scherp steeltje, eindigend in een spitse punt. Aan de bovenkant moet een schildje zitten met tekst aan de voor- of achterkant. Het speldje moet zijn uitgereikt als beloning voor iets. Of als Lees meer…
Vaak word ik in mijn kamertje met spuuglelijk groen motiefjesbehang wakker en constateer ik dat mijn babyderrière zich weer eens in de warme ellende bevindt. Er zijn mensen die van minder een slecht humeur krijgen. Inmiddels is proefondervindelijk bewezen dat een enorme keel opzetten een beproefde methode is om te laten weten dat ik graag verlost wil worden van mijn Lees meer…
Of het nu is met vliegen of in een drukke winkelstraat. Of als ik in bed lig voor het slapen gaan. Ik sta gewoon te liegen als ik zeg dat het wel gaat. Ik heb ook op de A15 in de auto naar mijn huis. Ik heb het hier en nu soms groot, soms klein Ik kan er niet meer Lees meer…
Hoe langer ik naar de langwerpige foto kijk, hoe meer ik zie. Om een beter beeld te krijgen loop ik op de muur af. Mijn ogen focussen op de details. Heel langzaam struin ik het oppervlakte af, een beetje gebukt en mijn handen op de rug. De ogen van museumwachten prikken in mijn rug. Gelukkig doet het niet pijn. Zowel Lees meer…
Mijn vader blies vroeger een aardig stukje muziek op zijn mondharmonica. Veelal nummers van Nederlandstalige artiesten; Gert en Hermien, Corry en de Rekels, Tom en Dick, Heintje, Wilma, Pierre Kartner, Zangeres zonder Naam, Jacques Herb, dat werk. Zwei kleine Italiener (die träumen von Napoli) dat kon ook nog wel, of Blau blüht der Enzian, maar over het algemeen was het Lees meer…
Het is doodstil in het kleine zaaltje. Vooraan zitten bruid en bruidengom. Achter hen langgerekte tafels met wit tafelpapier en bruidsgasten. Iedereen in trance. Dit hebben ze nog nooit gezien. Twijfel staat in ogen en iedereen vraagt zich af. Straks klappen of beter niet reageren? Op het podium een plastic cactus van een halve meter. Verder een man gekleed in Lees meer…
Bij ons thuis op de boerderij viel vroeger altijd wel iets te sleutelen. Was het niet aan een fiets, een brommer, een solex of tractor, dan wel aan de auto. Mijn broer heeft er zelfs zijn beroep van gemaakt. Van mijn vader hebben we ook wel eens gezegd, dat hij wellicht meer monteur dan boer was. Altijd lag hij in Lees meer…
Fijn! Een uitzending van iets dat de beste zangers van Nederland heet. Ze zingen allemaal oude songfestival liedjes. Heerlijk amusement: Eerst treedt iemand op die Kim-Lian van der Meij heet. Nooit geweten dat dat een zangeres was. Maar dat komt wellicht omdat de vrouw van de eigenaar van het Chinese restaurant waar ik altijd kom, ook zo heet. Hoe dan Lees meer…
De zon brandt weer stevig. Minstens 45 graden Celsius staat op de teller. Dat is heet. Celsiusheet. Zou het Fahrenheet zijn geweest dan zou het een stuk minder heet zijn geweest. Het is maar welke maat je verkiest. Celcius is wat meer ingeburgerd. Kelvinheet kan het ook nog zijn. Maar dat zullen we beter niet benoemen. Niet iedereen heeft trek Lees meer…