Ik was gisterenmiddag niet mezelf.Ik liep in de stad en ik hoorde je stem.‘papa, papa’.Ik kijk om me heen en daar loop jij aan de hand van een man die op mij lijkt.Hij heeft mijn jas aan, je lacht naar hem en jij noemt hem dus papa.Je draagt je roze zomerjas.Even stond ik stil, midden op het plein als een Lees meer…
Ik ontmoette grijsaard Jan in zijn bedompte eenpersoonsappartementje, waar hij zat te typen – tweevingersysteem – achter een bejaarde computer. Hij heeft mij gevraagd te helpen bij het vastleggen van zijn levensverhaal, een onthutsend relaas over in armoede opgroeien, in weer en wind werken in de wegenbouw, vinden van zijn grote liefde en het even schrijnende als onontkoombare verlies ervan. Lees meer…
Onder het motto “we moeten het er het beste maar van maken, het is nu toch zo” gingen we dan toch maar op zoek naar een andere caravan. Het budget was vastgesteld en we konden van start. Natuurlijk begonnen we, zoals dat in deze tijd hoort, op internet. Lang leve Google. Als je je zoekopdracht niet goed definieert, weet je Lees meer…
Hallo Sil, Ik heb getwijfeld of ik deze blog misschien met Lieve Sil moest beginnen.Maar dat is misschien een beetje raar als ik een blog schrijf gericht aan jou.Je bent natuurlijk mijn Psycholoog, degene die ik eeuwig dankbaar moet zijn.Een Hallo als aanhef is veel te karig, maar ik kies er wel voor op dit moment. Weet je Sil, ik Lees meer…
De Perseïden, een zwerm stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle, zijn in donkere nachten goed zichtbaar als ze in onze dampkring verbranden. Het jaarlijkse vallende meteoren festival bracht vorige week veel volk op de been, of liever: op de rug. Dat geeft het beste uitzicht. ’s Nachts in ons Volkspark, hoofd stijf omhoog gericht, struikelde ik over een jonge vrouw. Lees meer…
Daar is ie en hij heet Piet. Zo begint het verhaal dat honderdtwintig woorden vreet. Gegeten wordt door minstens vijf lezers omdat het nieuwsgierigheid opwekt bij den lezer. Den met een hoofdletter. Want het verhaal is oer en speelt zich af met Kerstmis, midden in de zomer. Ja, er zijn zo van die Kerstmisfans en altijd een dankbaar onderwerp. Kerstmis Lees meer…
Ze zitten aan de waterkant. Vijf kleuters op een hek. Wijze kleuters met een plan. Ze trekken de wijde wereld in. Een knapzak hebben ze gevouwen. In de zakdoek alleen maar snoep geborgen. Minimarsen, -snickers en bounties. Uit de aanbieding van Aldi, maar bovenal uit de verboden koekjestrommel. De stok kan de knapzak amper houden. Het strikdiploma is nog niet Lees meer…
Iedereen heeft recht op een hobby. Iedere gek zijn gebrek, luidt het gezegde. Mijn maatje spaart klokken. Ik vind het geen gebrek, ik hou ook van klokken. Het is een hobby die lang heeft gesluimerd. Eigenlijk was de trigger het overlijden van de oudste zuster van mijn schoonvader. Tante Jeanne. Zij was een beetje een mysterie, niemand van de familie Lees meer…
Schuif eens op? – Hoezo? Je ligt op mijn helft. – Ja, hallo, vind je dat gek? Vertel! – Jij trekt altijd alle lakens naar je toe. Wie, ik? – Ja jij, wie anders? Ik wil niet gestoken worden. – Ik ook niet. Hoe lossen we dat nu eens en voor altijd op? – Ja, ik ben die kutbeesten ook Lees meer…
Marco was een vriend van mij.Toen ik jonger was, waren wij altijd samen.Samen op vakantie, samen ieder jaar naar het tennistoernooi.Samen voetballen.Waar ik was, daar was hij en andersom. Soms denk ik eraan om hem te bellen en zeggen:‘Hey, laten we wakker blijven tot de volgende ochtend.Laten we nog eens een samen een reisje maken.Wat staat er nu bovenaan jouw Lees meer…
De Olympische Spelen zitten erop, na ruim twee weken vol onvoorstelbare topprestaties, ultieme euforie, diepe ontgoocheling en verbijsterende levenslessen. Stuk voor stuk fantastische verhalen. De sporters zijn naar huis, bereiden zich voor op een volgend piekmoment. Schrijvers schuiven weer achter hun bureau. De literaire elite kneedt de geest om nooit eerder ervaren dimensies van tijd, afstand en schoonheid te boetseren, Lees meer…
Elke dag hoopt Dora op een rustige wachtrij, maar ook vandaag zit het er niet in. Achter haar voelt ze aan de eerste onrust bij de andere wachtenden dat die twee mispunten weer gearriveerd zijn. Gezien onze dagelijkse veroordeling tot deze rij zouden we consideratie met elkaar moeten hebben, denkt Dora mismoedig. Ze weet echter dat die twee naarlingen niet Lees meer…