Allez amai zunne, Column X dé schrijfsite van België en Nederland. Dès krèk wèk wouw. Het enige dat nog ontbreekt zijn de Friezen. Die mogen we toch wel als een aparte entiteit beschouwen in het schrijverslandschap. Ik zie ze al polstokhoogspringend nadenken over een mooie tekst. Waar blijft de tijd? Zelfs rivieren kunnen de schrijfarmoede ten noorden en ten zuiden Lees meer…
Moeder vraagt me de gordijnen dicht te doen. ‘Dan hebben we meer licht van de lampen.’ Ik moet denken aan een uitspraak van mijn vader: ‘Na Driekoningen wordt het elke dag een hanenstap langer licht.’ Hij zei overigens ‘hanentrad’, mijn vertaling vanuit de streektaal is vrijblijvend. Het jaar is een paar weken onderweg en de validiteit van deze wijsheid ligt Lees meer…
Ongeveer is bijna alles dat er toe doet. Daar hoor ik dan zelf dus ook bij. Dat is een haast troostvolle gedachte voor mij. Ik ga hem dan ook na nieuwjaar uitdragen. Aan vrienden, familie, collega’s en zij die luisteren. Want daar begint alle waarneming en ervaring mee. Het zien en inzien komt pas veel later. Daar is een leven Lees meer…
Het is toch verschrikkelijk, het lijkt wel of het nooit meer mooi weer wordt. Hij vindt er echt weinig aan. Iedere dag weer die regen. En dan ook gewoon de hele dag hè, niet dat er even een bui valt en dat je dan weer naar buiten kunt, maar echt constant regen. Hij kan niet eens met droge voeten door Lees meer…
Bijna vanaf het begin van Columnx heb ik in een fijne onderlinge sfeer van de columnisten, bijdragen ingestuurd. De leden waren constructief, reageerden leuk op elkaar en waardeerden elkaars bijdragen positief. In de loop der tijd heb ik heel veel columns ingestuurd, maar de recente periode was dat was niet meer met een ‘Zwitserleven gevoel’. Recentelijk toen ik ‘eindelijk’ weer Lees meer…
Aan de ene kant van de wereld ligt Joseph Ratzinger op een paar paarse kussens in de Sint-Pietersbasiliek te Vaticaanstad en aan de andere kant Edson do Nascimento onder een partytent in het stadion van Santos. Belangstellenden schuifelen langs, nemen afscheid van hun gestorven idool. Religie en sport komen samen in de aanbidding voor iemand die levens heeft veranderd. De Lees meer…
De jaren ’60 van mijn jeugd, waarvan iktoen nog geen besef heb wat me te wachten staat. Op een zondagochtend werd ik gewekt door mijn moeder om me ‘netjes te kleden’ om mee te gaan naar de kerk. Kerk?De dominee sprak een taal dat ik niet begreep of wilde begrijpen omdat mijn gedachten bij andere zaken had. Zo’n man in Lees meer…
Hoe gezellig ik het ook vind in huis, ik kan niet wachten om de kerstspullen weer op te ruimen en naar zolder te brengen als de feestdagen voorbij zijn. Opruimen, heerlijk. Over tot de orde van de dag. Want waar ik nooit bij stil heb gestaan, is hoe die stomme kerstreclames binnen kunnen komen. Al die supermarkten die je vertellen Lees meer…
Een dikke twintig jaar geleden; receptie van mijn zwager, die prins is geworden van de plaatselijke carnavalsvereniging. We staan met familie, broers, zussen, neven en nichten achter in de feestzaal bij elkaar en de stemming zit er goed in. Even verderop staat een blonde dame, strak gekleed in een lederen broek, met de rug naar ons toe. Neef Rob, zoon Lees meer…
Het geluid van brekend voordeur glas zorgde dat ik naar de zolder ging en me verstopte achter 3 opgestapelde houten kisten met een opschrift. Mijn herinnering wat de tekst was, is uit mijn herinnering. De gevolgen van mijn mislukte poging een glijbaan te maken van de traploper waarvan enkele roedes ontbreken, zal ik u onthouden. Mijn vader had een trauma Lees meer…
Ze heeft de ogen open, kijkt echter niet in het heden. Achter de beslagen netvliezen spelen zich voornamelijk herinneringen af. ‘We waren arm, maar altijd netjes gekleed. Ik kreeg een nieuwe jas en wandelde met mijn moeder naar de winkel. Ze keek om en wenkte: kom naast me lopen. Het voelde onwennig. Eenmaal zij aan zij stak ze een arm Lees meer…
In Nederland Door Omstandigheden. Dat grapje werd thuis herhaald aan de ronde eettafel en mijn wijsvinger ging gestrekt naar het grote raam. Alleen moeder keek niet en zag dat ik de grootste ajam (kippen) poot ruilde met de kleinere dat op mijn bord lag. Ze zei niets. Wat, riep de oudste ‘ik zie geen vliegtuig’ gevolgd door ‘mijn kippenpoot is Lees meer…