Column: Privacy

Overal hoor je het tegenwoordig: Dagblad Trouw: “Nederlandse jihad-verdachten hebben recht op privacy-bescherming”, het Nederlands Dagblad: “Geef leerlingen hun privacy terug, sluit Magister af voor ouders”, De Volkskrant: “Privacy ‘groot probleem’ in de zorg”. Iedereen heeft het erover en het komt meerdere malen in het nieuws voor, ‘Privacy’.
Wat mag bijvoorbeeld een bedrijf wel of juist niet op gebied van privacy

Om hierover te kunnen discussiëren moeten we eerst kijken wat ‘Privacy’ precies inhoudt.
Privacy is het vermogen van een persoon of een groep om zichzelf te beschermen, of om informatie over zichzelf of henzelf te beschermen.
De Van Dale omschrijft privacy als de persoonlijke vrijheid, het ongehinderd, alleen, in eigen kring of met een partner ergens te kunnen vertoeven.

In het kort:

• Zelf bepalen wie welke informatie over ons krijgt.
• De wens van ons om onbespied en onbewaakt te kunnen leven.

Steeds meer websites vragen om ‘cookies’ te accepteren. Bij ‘cookies’ volgen één, of meestal meerdere websites jouw surfgedrag. Dit gebeurt ook als je cookie-pop-ups op websites negeert. De informatie die daarna beschikbaar komt, gaat door naar geïnteresseerde advertentiebedrijven. Denk hierbij aan populaire webshops en social media maar ook aan websites van scholen en zorginstellingen. Ruim 1300 websites plaatsen bedoelt of onbedoeld, zonder dat je toestemming hebt gegeven, cookies op je computer. Dit blijkt uit onderzoek van de NOS.  
Uit deze cijfers kun je concluderen dat vele websites mogelijk de wet overtreden. Privacywaakhond Autoriteit Persoonsgegevens wil op korte termijn een onderzoek starten naar de naleving van deze privacyregels.

ICT-jurist Charlotte Meinderma tegen de NOS: “Surfgedrag volgen mag, maar wel met toestemming”.

Opinie:

Het Nederlands Dagblad: “Geef leerlingen hun privacy terug, sluit Magister af voor ouders”
*De app Magister geeft niet alleen leerlingen, ook hun ouders inzicht in hun cijfers, roosters en aanwezigheid.
Vele leerlingen kennen de app Magister. Waar ik er zelf als brugklasser vele voordelen in zag, had ik er later veel moeite mee. Docenten kunnen er cijfers en opmerkingen betreffende de leerlingen inzetten. Leerlingen kunnen het rooster, de behaalde cijfers en opmerkingen van leraren bekijken en ouders kunnen zo op een eenvoudige manier het “leergedrag” van hun kind opvragen. Je kunt als ouder zijnde met één knop de hele cijfer lijst van je zoon of dochter bekijken. Er zijn momenteel vele meningen over de app. De meeste leerlingen zijn er gematigd negatief over, maar ouders zijn er vaak erg positief over. Zo ook mijn ouders.

Mijn mening is dat leerlingen ook een bepaalde vrijheid moeten krijgen. Hierdoor kunnen ze zich beter ontwikkelen en er zelf achter komen wat goed, of juist fout is. Een les ‘skippen’ zonder dat je ouders erachter komen zit voor de meeste leerlingen hierdoor niet in. Ik denk dat het belangrijk is dat tieners leren wat de grenzen zijn, deze zelf leren ontdekken en tevens leren wat de consequenties zijn van het overschrijden van de grenzen. Tuurlijk is er ook een grens, en die grens moet volgens mij bij de school liggen. Met andere woorden; van leerlingen die vaak een les overslaan (spijbelen), zal de school de ouders moeten inlichten waarbij er in onderling overleg maatregelen genomen moeten worden. Hierdoor heeft de tiener de mogelijkheid gehad om de grens te verkennen, gemerkt dat de grens waarschijnlijk overschreden is, en daarna kan leren van de consequenties die dit heeft.
Enigszins vind ik het een handige app, maar toch blijf ik bij mijn standpunt. Leerlingen moeten meer vrijheid krijgen dan dat ze nu hebben.

Steven Villhaber              ::             Infostevenvil@gmail.com