Ik ben een praktisch mens. Ik leer beter in de praktijk dan uit een boekje. Door veel mensen wordt dat gewaardeerd. Ik ben wat je noemt “een doener”. Ik pak de zaken meestal fysiek aan. Dan zie ik vanzelf wat er verbeterd moet worden. Ik moet het voelen zeg maar. In het begin gaan dingen vaak niet helemaal goed, maar al doende leer ik.
Wat is ze snel aangebrand vandaag. Het lijkt alsof ze loert op een foutje van me. Als ik ook maar iets op een verkeerde manier zeg of doe, springt ze erop en wurgt me. Ze blijft me speldeprikjes geven, tot het moment dat ik er genoeg van heb. Met lichte stemverheffing zeg ik dat ik genoeg heb van haar gedrag. Ik weet dat ik nu verloren heb. Je bent kwaad hé..? zegt ze. Of ik dat nu bevestig of ontken, ik zit in de val.
