‘Kwam je zomaar langs?’ vraagt Mick, leunend tegen het aanrecht. ‘Ik dacht dat het wel gezellig zou zijn als we samen zouden eten vanavond? Dan kook ik wel, er ligt vast van alles in je koelkast. Waar kom je vandaan trouwens?’ Ik bedenk ineens dat hij met lege handen thuiskwam, Lees meer…
Ik zie er verwilderd uit. Ergens in de loop van de afgelopen twee uur besloot de mascara zijn eigen pad te kiezen en mijn wimpers te verlaten en de aanvankelijk gefixeerde krullen op mijn hoofd rukten zich los uit hun dwangbuis van versteviger en haarlak. Mijn spiegelbeeld kijkt me aan Lees meer…
Af en toe vergrijp ik me aan een ei. Een ei waarvan de legster niet scharrelt, de inhoud niet donkergeel gekleurd is door mais uit de Bresse (Fr), maar, zover ik weet, wel vrij is van fipronil. Zo beschreven klinkt het als een fout ei met een redelijk goede afloop. Lees meer…
Mick zweeg meer dan dertig jaar. Tot ze weer opdook, Sascha. Ik moest het uit hem trekken en het duurde even, maar ik gaf niet zomaar op. Mick heeft niemand, alleen mij, zijn zusje. Ik ben het kleine zusje dat alles oplost. Ik ben een fixer. Recht voor me zie Lees meer…
Om exact 14.30, als het bezoekuur begint, stap ik over de drempel van de centrale hal waar Mick al op me staat te wachten. ‘Ha lieverd, hoe is het met je?’ Ik sla mijn armen om zijn grote lijf, druk hem tegen me aan en mijn hoofd rust even op Lees meer…
