Ze zit naast me in het bankje. Hakataka Taoriana. Een moeilijke naam. Ik weet het. Ze komt dan ook niet uit Pieterjanburen maar uit Inboedoektoe. Met haar grote ogen kijkt ze me aan. Ik zie haar dikke lippen tuiten. Volle dikke lippen die rood glanzen. Ze doet de lippen een Lees meer…
Er wonen niet zoveel rasmensen meer in Nederland. Enkele dorpen daargelaten. Van rashonden daarentegen stikt het. Hoe dat komt leg ik u uit in dit verhaal van max driehonderd woorden. Ik houd het kort. Sommige dorpen, vooral koeterwaalse, houden import tegen. Import van exportmensen bedoel ik dan, oftewel buitenlanders. Dorpsgrenzen Lees meer…
Gelukkig. Er staat nog een bananandoos tussen de dozen bij de supermarkt. Nu kan ik eindelijk verhuizen. Deze doos gaat met mij mee. Hij past amper in mijn boodschappenkarretje. Beter draag ik hem. Turbana protesteert een beetje. Ze past maar net in mijn kleine autootje. Een echte doos. Een protestdoos. Lees meer…
Ik kom het woord tegen in een evangelische tekst uit de Middeleeuwen en brengt me meteen in de war. ‘De minboedel werd tekort gedaan.’ Daar kan ik geen soep van maken. De context ontbreekt. Er zijn stukken weggepoetst. Werd de boedel van de min nu tekort gedaan door deze weg Lees meer…
Ze beschikt over brede schouders en een natte nek. Dat laatste komt van de zweetklets. Eerst komt de klets en dan het zweet. Moet je ook maar niet te dicht bij het raam gaan staan, hartje winter. Op de tocht. Niet slim. Zweetklets kan natuurlijk ook gewoon uit je nek Lees meer…
