Ze tellen af, gearmd staan ze naar die mooi verlichte toren te kijken, het vriest licht, bonne année. Duizenden mensen in het centrum bij elkaar gekomen. Proostend op een nieuw begin, een nieuw jaar. Een schone lei, met voorspoed voor henzelf, hun familie, landgenoten en misschien wel voor de rest van de wereld. Uiteindelijk wiegt de combinatie van koude wind en alcohol de bewoners tegen de ochtend in slaap.
Pas acht dagen en zevenendertig minuten later ontwaakt de stad van de liefde uit zijn roes en zo’n 510 kilometer verderop zet ik een pan op het fornuis, ontsteek de vlam. Laat de Nederlandse roomboter met de olijfolie uit Tunesië samensmelten.
Het Frans lamsvlees suddert en schroeit dicht. Iraanse saffraan en knoflook uit China laten deze keuken geuren, strooi koriander uit Israël in gesneden vorm uit over de tajine.
Een pan met kokend water voor de burghul, samen met het brood gekocht bij de plaatselijke Turkse winkel.
Ik overzie de kamer vanachter het kookeiland, de jongste is lief aan het tekenen, een gezicht met veel haar en pukkels, “het is papa” lacht de oudste! Trots laten ze de spotprent zien aan mij,
Mijn vrouw is even naar het dorp, ze is laat, ze appte net. Ze haalt de zelf ontworpen menukaartjes op bij de drukkerij.
Dit gerecht in één pan bij elkaar, als smeltkroes van de wereld. Met ingrediënten uit vele landen.
Alles te verkrijgen bij een Joodse supermarkt in Parijs, het is bijna klaar, goed opletten nu, hoog vuur en tactisch blijven roeren, er is niet veel voor nodig om het aan te laten branden…..
8 reacties
troubadour · 10 januari 2015 op 07:03
Bij mij slaat het niet aan. Op deze manier betrokken raken, het schept zoveel veilige afstand..
Meralixe · 10 januari 2015 op 07:21
Uiteraard welkom op column x
Iedereen zal wel vol zitten van de gebeurtenissen van de laatste dagen. Er over schrijven? Ja, maar dan zou ik een koe een koe noemen. De bedoeling van uw schrijven blijft een beetje zoek. Er is geen standpunt.
Eén en ander zoals die spotprent van de jongste kan ik niet direct rijmen met de gebeurtenissen.
Yfs · 10 januari 2015 op 11:25
“Uiteindelijk wiegt de combinatie van koude wind en alcohol de bewoners tegen de ochtend in slaap”
Mooi!! net als de rest van de column.
De mix van kruiden, de spotprent van de jongste, het klopt allemaal! Ik vind het mooi en origineel gevonden.
Het was denk ik alleen mooier/sterker geweest als de “joodse supermarkt” de clou bleek te zijn zonder het zelf te noemen en het te laten raden door de lezer. Hoe? tja… dat is dan juist de uitdaging!
Mooi geschreven! :yes:
Berlijntje · 10 januari 2015 op 11:40
Hai Stilleven,
Blijkbaar ben ook jij (net als ik) hier nieuw, dus welkom!
Ik heb van je column genoten. Ik las hem echt met kippenvel. Heel mooi gevonden. Heel mooi terug te gaan tot oudejaarsavond. Parijs, de stad van de liefde in slaap.
Wat mij betreft had je de twee zinnen/drie regels: `Het Franse Lamsvlees´ tot `plaatselijke Turkse winkel´ ook nog helemaal weg kunnen laten. De Nederlandse roomboter en Tunesische olijfolie zeiden wat mij betreft alles al.
Heel mooi!
arta · 10 januari 2015 op 11:40
Stilleven, ik vind dit een pareltje!
Debuteren op een schrijfsite met een actueeltje is moedig -de mogelijkheid tot redigeren ontbreekt- en dat jij dat aandurft, op deze bijzondere manier, vind ik klasse.
Stilleven · 10 januari 2015 op 16:36
Bedankt voor jullie feedback, tips en reacties. Ik ben er, zoals mijn alias al doet vermoeden, een beetje stil van. Gisteren pas deze site ontdekt, ik ben benieuwd naar jullie columns/overpeinzingen. Ik ga ze zeker lezen.
Nog een kleine noot; Ik ben er niet op gebrand een standpunt in te nemen, dat laat ik graag aan de lezer over.
Mien · 10 januari 2015 op 16:47
Goed geschreven, scherp, actueel, fantasierijk en toch niets aan de verbeelding overlatend.
Welkom bij ColumnX! :yes:
Ferrara · 10 januari 2015 op 17:19
Met bewondering gelezen.
Succes hier.