The michel virus!!!

Ik weet dat men zo vaak verhalen vertellen dat mensen die je ontmoet of leer kennen via de internet niet te vertrouwen zijn,dus eigenlijk zouden we allen op ons hoeden moeten zijn.
Maar helaas ik ben er gigantisch in getrapt.
Al meer dan een jaar geleden ontmoete ik Michel op icq,ik kon het prima met hem vinden en ik kon ook zo om hem lachen,dat had ik op dat moment ook nodig,ik zat niet lekker in mn vel en had al aardig wat ellende achter de rug. Maar goed de weken gingen voorbij en ik sprak hem bijna elke dag.ik voelde niks voor hem en had ook geen enkele vermoede dat ik het later wel zou doen.maar ik was altijd wel heel blij als hij online was want dan wist ik dat ik met hem vreselijk zou moeten lachen.
Tijd ging voorbij en Mich en ik werden steeds closer,we kwamen meer te weten over elkaar en we konden het heel goed met elkaar vinden,ineens merkte ik dat ik hem miste als hij aan het werken was (dan was hij soms een paar dagen weg) en ja hoor!!! ik was verliefd op hem geworden ,maar ik wou er niks over zeggen tot dat hij mij ook duidelijk ging maken over zijn gevoel voor mij.
Ik was erg bang want wat als ik weer gekwetst zou worden dat kon ik er nu echt niet bij gebruiken.
Maar hoe langer we met elkaar praten ging ik hem vertrouwen en voelde me veilig met hem.
Hij kwam altijd wel met een smoes om mij niet te ontmoeten maar dat wist hij ook altijd goed te praten als ik twijfelde aan zijn verhaal.
Hij zei bijvoorbeeld dat hij bang was om mij te zien omdat hij zulke diepe gevoelens voor me had en zelf niet wist of hij daar nu mee om kon gaan.
Ik vondt het wel een beetje raar ,maar ach Mich was dan ook anders als anders.
Michel werd echt een deel van mn leven,ik gaf heel veel om hem.
Hij vulde de leegte in mn leven en mn verdriet werd door hem verzacht.
We spraken er vaak over hoe het mogelijk was dat twee mensen die elkaar nooit hadden gezien zulke diepe gevoelens voor elkaar konden hebben ,het was ook moeilijk om aan een ander te vertellen
Mich belde me bijna elke dag op als hij in Nederland was,het werd heel normaal bij mn vriendinnen dat ik Mich aan de lijn had tijdens het koffie drinken.
Maar mijn vriendinnen vertrouwde hem niet zo en waren bang dat hij mij zou kwetsen.
Ze zeiden ;van zijn verhaal klopt toch niks joh.Maar ik wou hem zo graag geloven.
Ik wou zo graag geloven dat hij echt van me hield en dat hij me ooit uit mn ellende zou redden.
Tja mijn eigen prins op het witte paard.
Ik kon me ook echt niet voorstellen dat hij me bewust zou willen kwetsen en dat hij tegen mij over alles en nog wat loog,waarom zou hij dat willen/kunnen?.
En toen na meer als een jaar maakte wij een afspraak…14 feb..ja wel!! Valentijnsdag,kon geen betere dag voor zijn.
Ook al heb ik weinig geld (ben een alleenstaande moeder)kocht ik nieuwe kleren en schoenen,liet mijn haar doen,regelde oppas voor mijn kinderen en kocht hem zelf’s een kado.
Hij was het me allemaal waard.dagen van te voren leefde ik in spanning dat ik hem eindelijk zou ontmoeten.
We hadden afgesproken dat hij naar mijn huis zou komen en daarna wat zouden gaan eten en zo,ik verheugde me er zo op.
Donderdag 13 feb,kreeg ik van hem een sms dat hij in Duitsland vast zat ,maar hij zou een ander vlucht nemen,ik stuurde een bericht terug van gaat morgen wel of niet door?? Ja wel zei hij..dus ik was opgelucht..er kon niks meer tussen komen.
Vrijdag 14 feb ,hij belde me uit Duitsland op om te zeggen dat zijn vlucht pas laat dat avond zou zijn en dat hij het nooit zou kunnen reden…ik zakte door de grond..wat een teleurstelling ik had al de hele dag in Zo een spanning gewacht.Maar hij troste me ,het is onmacht zei hij,dat stelt mij ook erg teleur.Maar anders doen we het gewoon morgen?,dat vond ik goed en was een beetje getroost dat ik hem de volgende dag alsnog zou zien.
Zaterdag 15 FEB ik stuurde rond 3 uur smiddags een sms of hij al veilig in Nederland was..ik kreeg de antwoord terug van’; nee ik moet hier nog weg zien te komen!!weer zakte mijn hart door de grond en ik zei ik zal er maar weer vanuit gaan dat het niet door gaat..nee zei Mich rustig ik bel je straks.
Ik dacht misschien kan het nog door gaan en hoopte daar zo op,Maar rond 5 uur kreeg ik een bericht dat hij het weer niet zou redden want nu ging ineens zijn vlucht om 7 uur savonds.
Ik wist niet wat ik moest zeggen ik had zo een verdriet,en had ook toen het gevoel dat het nooit zijn bedoeling was geweest om te komen..ik voelde me zo vreselijk leeg en verdrietig..alles was een leugen geweest…hoe moest ik dit aan al mijn vrienden vertellen ,ik stond voor lul dat ik zo lang in hem was blijven geloven.
Eer aan me zelf dacht ik,dat ik nog in iemand wil en kan geloven na alles wat ik achter de rug heb.aan mij zal het niet liggen.
Ik stuurde Mich nog een laatste sms om te vertellen hoe down ik me voelde, in plaats dat hij daar begrip voor had of me wou troosten kreeg ik een kei harde sms terug met de woorden ;He ik moest werken..kan er niks aan doen Klaar!!!En dat is ook het laatste wat ik van Mich heb gehoord…….
De dagen erna zat ik te piekeren hoe hij dit over zijn hart kon krijgen,hoe kon hij zo gemeen zijn..hoe kon hij in staat zijn om mij meer dan een jaar bijna elke dag vol te kiepen met leugens en bedrog.Hoe kon hij me nou zo bewust kwetsen??? Al die vragen bleven rond malen in mijn hoofd.
Nu heb ik zo iets van ach meid jouw hart zit op de juiste plek ,ik had alleen maar goede bedoelingen,Hij is me niet waard!!!
Als iemand zo gevoelloos en gemeen kan zijn ben je ze beter kwijt dan rijk..
Ik heb mijn les geleerd dit zal mij nooit meer gebeuren,niet omdat ik me af zal sluiten voor andere mensen of dat ik vol ga zitten met wantrouw.. nee ik zal naar daden luisteren en niet naar woorden..als ik ooit mijn hart weer aan iemand wil geven moet hij dat waard zijn.
Dus dames kijk uit voor de vreselijke Michel virus,kijk uit voor de kaizersose syndroom!!!
Ik weet dat mijn taal niet goed genoeg is om dit een column te noemen maar ik wou even heel graag mijn verhaal kwijt….groetjes god’s gift