Mijn zus aan de telefoon: ‘Misschien moeten dat cadeautjes kopen voor elkaar maar stoppen. Ik geef jou wat, daarna geef jij mij wat. Eigenlijk slaat het nergens op, je bent uiteindelijk hetzelfde kwijt.’ Ik kon even mijn oren niet geloven. Helaas wist mijn mond de juiste woorden niet te vinden om mijn zus uit te leggen dat het daar ook helemaal niet om draait. Cadeautjes krijgen op je verjaardag heeft voor mij een grotere waarde dan het geld dat ik eerder aan iemands cadeautjes uitgegeven heb, en uiteindelijk dus weer terugkrijg. Het is een bepaald gevoel, misschien zelfs een vleugje romantiek. Hoe leg je dat aan iemand uit, terwijl tegenwoordig romantiek nog schaarser dan goud lijkt te zijn?

Als we het allemaal zo zakelijk gaan bekijken, kunnen we net zo goed Sinterklaas en elf november ook de deur uit flikkeren. De snoepjes die je als kind op elf november krijgt, moet je immers als volwassene ook weer aan de deur afstaan, en de romantiek van Sinterklaas is ook allang met de pakjesboot van 1990 vertrokken.

Vroeger zat ik met grote ogen voor de open haard wanneer mijn moeder mij vertelde dat Sinterklaas ’s nachts door de schoorsteen omlaag kwam. Wat moet ik mijn kind vertellen? Dat Sinterklaas zijn rode reet door de zonnecollectoren heen komt rossen? Die kinderen van tegenwoordig kijken Zwarte Piet (als deze al ouderwets zwart is) met verontwaardigde blikken aan als hij met pepernoten aan komt zetten. Daar zijn ze immers door iedereen sinds halverwege augustus al mee volgepropt omdat ze dan verdomme al in de winkel liggen! En ze moeten al helemaal niet aankomen met de ‘ouderwetse’ pepernoten, aangezien ze allemaal een chronische allergie hebben tegen alles met minder dan 90% suiker.

Dit was niet de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met de afnemende verjaardagsromantiek. Toen mijn neefje van 9 jaar oud zijn verlanglijstje liet zien, of liever gezegd, emailde, was deze kort maar krachtig: ‘Geld’. Ik lag de nachten voor mijn verjaardag dikwijls tot vroeg in de ochtend wakker, piekerend over wat ik wel en niet zou krijgen.

Dit mannetje stapte de dag na zijn verjaardag met een vollere beurs dan Dagobert Duck de speelgoedwinkel binnen en zette het geld dat hij overhad op zijn ‘spaarrekening’. Het zal mij niets verbazen als een deel hiervan belegd wordt. Beleggen met verjaardagsgeld, dit mannetje gaat een hele grote worden in deze wereld.

Categorieën: Actualiteiten

10 reacties

FatTree · 12 september 2008 op 13:53

Excuus voor de foute categorie waarin ik deze heb gezet. Zal iets te maken hebben gehad met het slaapgebrek.

pally · 12 september 2008 op 15:26

Excuus aanvaard, hoor Dikkeboom! En dan meteen ook voor de ontbrekende’we’in de inleiding 😀 Ben het helemaal met je eens wat betreft cadeautjes voor verjaardagen. Dat is n.l. aandacht hebben en tijd nemen om iets uit te zoeken, speciaal voor die persoon. Helemaal los van de geldwaarde,

groet van Pally

Fem · 12 september 2008 op 15:32

:hammer: dat beeld van sinterklaas door de zonnecollectoren kan ik niet meer loslaten…

Zelf zie ik het altijd juist als sport om voor iemand een zo persoonlijk mogelijk cadeautje te vinden dus ik ben pro verjaardagsromatiek!

SIMBA · 12 september 2008 op 16:06

Ik vind cadeautjes krijgen erg leuk, maar cadeautjes geven vind ik nog veel leuker. Het is een sport voor me om iets leuks, passends, orgineels te vinden en dat hoeft niet veel te kosten!

lisa-marie · 12 september 2008 op 16:20

Er is altijd wel iemand jarig dus altijd actueel 😀
Ben het helemaal met je eens en erg voor verjaardagsromantiek.
Juist het uitzoeken van en het krijgen van uitgezochte kadootjes is leuk.

Neuskleuter · 12 september 2008 op 17:42

Hahaha, ik heb het zo makkelijk… In plaats van te zeggen ‘herkenbaar’ sluit ik me gewoon aan bij bovenstaande reacties. Zowel over de romantiek, als de ‘we’ en Sinterklaas door de zonnecollectoren 😀

Al heeft cadeaus geven soms ook iets pijnlijks. Het geeft namelijk weer hoe slecht je iemand soms kent. Zo geeft mijn tante mij de vreselijkste dingen die ik met de grootste lach in ontvangst neem: kussens met bloemetjes terwijl op het verlanglijstje “ABSOLUUT GEEN BLOEMENDINGEN” stond, of de laatste klassieker voor mij en mijn zusje: kladblokken met paarden, onder de noemer ‘altijd handig voor school.’

Nu wil de ironie, dat ik mijn paardenkladblok aan mijn vader heb gegeven (haar broer). En laat paps nou eens peuteren en erachter komen dat de paardenplaatjes gewoon stickers waren. En na nog even piekeren erachter komen dat dat dezelfde stickers zijn, die wij hen zelf zo’n 15 jaar geleden hebben gegeven.

Aan mijn tante vraag ik dus tegenwoordig geld. Dat vinden we allebei minder gênant. Anderen mogen mij nog steeds verrassen en ik vind het heerlijk om anderen blij te maken!

(Mams praat nog steeds over haar verwenmandje vol lekkere dingen en een puzzelboekje, in plaats van een cd of bloem. Beste compliment dat je kan krijgen!)

Mup · 13 september 2008 op 13:01

Actueler dan het voorbeeld van het 9-jarig jongetje kan niet, geen nood dus.

Een cadeau dat niet deugde kon je altijd nog teruggeven, dat waren nog eens tijden. De spanning dat je ontdekt kon worden of het alsnog via een omweg terugkreeg. Na het zien van het envelop-tekentje op een uitnodiging, geef ik altijd een heel pakket, vind een enkele envelop zo krenterig,

Groet Mup.

arta · 14 september 2008 op 09:22

Helemaal mee eens, Fattree!
Ik heb liever een kaartje van €0,50, dat voor mij is uitgekozen, dan €25 in een envelop. (Alhoewel, wanneer je praat over een heel pakket van die enveloppes….:-D)

Prlwytskovsky · 14 september 2008 op 13:48

En ‘zus’ heeft gelijk. Toen mijn familie nog voltallig was hadden wij een schuifenveloppe met blanco tenaamstelling maar met opschrift: Proficiat!
En dat ventje van 9-jaar? Die komt er wel, echt. 😆

Mien · 15 september 2008 op 14:30

Leuke column en herkenbaar …
Leve de verjaardagsromantiek …
Ennuhh, iedereen (online) een Pretboeket kado …

[b][url=http://www.pretboeket.nl/]Mien Pretboeket[/url][/b]

Geef een reactie

Avatar plaatshouder