White Christmas

In een klein plaatsje bij Brescia in Noord Italië geeft men dit jaar een heel bijzondere invulling aan de Kerstsfeer. Onder de naam ‘White Christmas’ wordt van eind november tot en met 24 december jacht gemaakt op de gekleurde medemens. Deze mensen worden opgepakt en wie wordt gevonden zonder, of met een verlopen verblijfsvergunning wordt direct afgevoerd. Zo hoopt men nog vóór de Kerstnacht aanbreekt het dorpje weer helemaal wit te hebben. Spic en Span voor de feestdagen dus! Werden de ‘zwarte’ bewoners vorig jaar nog uitgenodigd om de vieringen rond Kerstmis extra luister bij te zetten met liederen uit hun geboorteplaatsen, dit jaar wil men ze niet meer zien.
Hebben die gasten zich zo misdragen het afgelopen jaar, dat dit hun verdiende loon is? Wat is er gebeurd? Het zijn vragen die ik me bij lezing van zo’n bericht stel. Even googelen en je hebt een antwoord.
In en rond dit kleine stadje is maar weinig industrie. Maar het was voldoende om werkgelegenheid te bieden aan zowel de Italiaanse inwoners als de asielzoekers. Veelal Afrikanen en Oost-Europeanen. Tot de crisis uitbrak. Sinds begin van dit jaar zijn veel mensen op straat gezet. De ‘nieuwe Italianen’ die dit overkwam, durven nu geen verlenging van hun verblijfsvergunning aan te vragen. Want dat mag namelijk maar één keer. Wordt jouw verzoek afgewezen, dan kun je het schudden. Je mag het niet nog eens proberen. En iemand die zijn baan is kwijtgeraakt, en dus geen inkomen heeft, weet van te voren al dat zijn verzoek kansloos is. Dan maar even wachten tot het tij keert, denken ze.
Dat gaat dus niet meer lukken als het nieuwe Kerstritueel succes heeft. En dat is ook precies de bedoeling. Want als de economie weer aantrekt en de banen weer beschikbaar komen, willen de inwoners van het stadje zèlf vooraan staan in de rij. Daar hebben ze geen buitenlanders bij nodig.

Dit is vooral zo schokkend als je bedenkt dat er méér Italianen in het buitenland wonen en werken dan buitenlanders in Italië. De reden voor zowel de in- als de uittocht is dezelfde: economische redenen.
Italië is al generaties lang een emigratie-natie. Italianen behoorden bij de allereerste gastarbeiders, niet alleen in Nederland maar ook in de rest van Europa. En hoewel het woord asielzoekers destijds nog niet gebruikt werd, waren het vooral de Italianen en de Ieren die als zodanig hun heil zochten in Amerika. Toch zijn het juist de Italianen die voorop lopen qua het xenofobe verschijnselen.
Het politieke klimaat is in Italië op dit moment nog erger dan in Nederland. Er zijn bijvoorbeeld meerdere bewegingen (vooral voor jongeren) die openlijk aan Mussolini-verering doen. Volgens hen wordt alles beter als het land weer door een echte fascist wordt geleid. Natuurlijk weten deze jongeren nauwelijks waar ze het over hebben, maar dat maakt dit fenomeen niet minder beangstigend. Als het waar is dat een land de leider krijgt die het verdient, hebben ze met Berlusconi hun verdiende loon.

Maar terug naar het kleine stadje bij Brescia. Niemand van de oorspronkelijke bevolking neemt het op voor hun bedreigde plaatsgenoten. Allemaal dromen ze van een White Christmas.
Tot nu toe was een witte kerst alleen in de wintersportgebieden van Italië (de Alpen) een normaal verschijnsel. Klaarbijkelijk heeft men daar nu iets op gevonden. Operatie White Christmas zal ongetwijfeld navolging vinden in andere streken. En zo zal Kerstmis weer teruggebracht worden tot de essentie van het Kerstverhaal: geen plek in de herberg voor vreemdelingen! Het wachten is op een verlosser