Angst is iets wat ieder mens heeft. De één is bang voor spinnen, de ander voor eenzaamheid en weer een ander heeft straatangst, oftewel agorafobie. Ik zelf heb al een paar jaar last van Agorafobie. Drukke winkels vermijd ik liever en ook andere plekken waar veel mensen komen. Deze angst is er langzaamaan ingeslopen omdat mijn moeder het ook heeft en mij er mee heeft aangestoken toen ik nog als klein kind bij haar woonde.
Met deze aandoening wordt het al snel een gewoonte om jezelf te isoleren van de buitenwereld omdat de enige veilige plek je thuis is. Meestal zijn de verschijnselen paniekaanvallen omdat je dan al angstig wordt om de angst. Je gaat bewust minder vaak naar de winkel omdat je dan bang bent dat je in de supermarkt een paniekaanval zal krijgen en iedereen je dan raar aankijkt. Dit is natuurlijk puur psychisch. Meestal zijn de mensen erg begripvol.
Maar zoals ik al eerder zei in een column; het zit gewoon tussen je oren. Toch is het erg moeilijk om het te overwinnen. Daarvoor moet je stapsgewijs de angst onder ogen komen. En ik moet zeggen dat me dat steeds beter afgaat. Eerst stopte ik de angst weg met Benzodiazepinen. Dat leek voor mij toen der tijd de juiste oplossing. Maar ik heb in die twee weken Detox geleerd dat je eerst de angst moet aanpakken en dan pas verder moet kijken.
Nu ik helemaal niks meer gebruik, zijn de angsten wel weer wat heftiger. Toch kan ik er nu beter mee omgaan dan zes jaar geleden. Tegenwoordig zet ik gewoon mijn verstand op nul en denk; er zijn nog veel meer mensen die deze angst hebben, ik ben niet de enige. Ieder mens heeft zijn zwakke plekken en angsten. En dat is al een hele troost voor mij.
Het zal natuurlijk nog wel even duren voordat ik er echt helemaal vanaf ben. Maar dat heb ik er wel voor over. Want een leven zonder de buitenwereld, is geen leven.
Geschreven op 6 oktober 2014
8 reacties
Meralixe · 10 oktober 2014 op 17:56
Ik blijf uiteraard uw avonturen volgen maar mijn luisterend oor is vrij beperkt daar ik totaal geen ondervinding heb met deze materie. 🙂
Spencer · 10 oktober 2014 op 19:46
Ik heb ook angst voor mensenmassa’s, maar die angst lijkt me terecht. 🙂 :yes:
pally · 10 oktober 2014 op 19:57
Interessant om je ontwikkeling te volgen, vooral omdat je er
( in mijn optiek) zo vrij over schrijft. Blijf er mee doorgaan.
evil-ine · 11 oktober 2014 op 13:09
Ik lees een ontzettend relativeringsvermogen in jouw verhaal. Ook je zinnen en verhaalopbouw zijn erg overzichtelijk. Ik kan me ergens voorstellen hoe die angst voelt, ik was ooit ergens anders heel erg bang voor dat jaren enorm in de weg zat. Het beperkte mijn sociale leven enorm.
Doordat je zo kan schrijven helpt het je misschien ook om dingen op een rijtje te zetten en er kracht uit te halen. Dat is wat er voor mij doorschemert in jouw stukje.
Plaats je ook eens een reactie (geen must trouwens)?
Dees · 11 oktober 2014 op 13:20
Je stukjes hebben eigenlijk allemaal een hoog ‘no nonsense’ gehalte. En dat kan ik er erg aan waarderen!
Ferrara · 11 oktober 2014 op 13:20
Een leven zonder buitenwereld, is geen leven. Je bent goed op weg in de wereld van CX, ik bewonder je eerlijkheid in je schrijven.
Mien · 11 oktober 2014 op 14:30
Angsten zijn er om overwonnen te worden. Tenzij je ze koestert. Maar dat zie ik niet in jouw columns. Je schrijft er in ieder geval helder over. Daarmee krijg je toegang tot inzicht.
spaans · 12 oktober 2014 op 13:05
Ik vind het indrukwekkend dat u op deze wijze over uw angst hebt kunnen schrijven. Mijn complimenten.