Ik had een me in een euforische bui een heel dagschema opgesteld. Trots keek ik naar het tjokvolle takenlijstje in mijn schriftje. Zo zou ik de breuk met Sarah verwerken, zwoegen van het begin tot het einde.

De eerste dag begon al goed, ik had me overslapen. Het ontbijt moest wijken, ik snel de tablet gezocht, om de foto op mijn gsm naar dat apparaat de verplaatsen bleek een titanenwerk, via dropbox ging het al niet en ik moest de foto dan maar naar mezelf doormailen. Die kreeg ik dan weer niet opgeslagen op mijn schijf. Uiteindelijk had ik het onmogelijke toch waar gemaakt, toen vond ik de lader van de tablet niet, die niet veel batterijstroom meer had.
Vloekend zocht ik het hele huis af naar de lader van dat pokkending.
Het werd een scene uit Assepoester, maar vervang het glazen muiltje met de stekker van een computer, het één was te groot het andere te klein.
Uiteindelijk gaf ik er de brui aan en drukte die foto gewoon af. Je kan krenterig zijn op inkt maar nood breekt wet.
Dan stond de wandeling met de hond op het menu, die was zelf in de zetel gesprongen, keek me met strenge ogen aan toen ze gewekt werd uit haar dutje terwijl ik daar met de leiband in mijn handen stond. Ik vond eerst de ring niet, en zij maar tegentrekken, uiteindelijk geraakten we toch voorbij de voordeur op straat. Daar ging alles goed, ze liep mooi links naast mijn been. Tot ze die andere wandelaar met hond zag. Ze begon te blaffen.
Ik zei :’Tsst, mag niet.’
Ze maakte kuchgeluiden terwijl ze zichzelf aan de leiband bijna ophing. We bliezen dan maar de aftocht. Ze had toch al haar plasje op het pleintje gedaan. Je mag niet teveel verlangen in het leven, je wordt gegarandeerd ontgoocheld. We gingen twee huisblokken om, ik lette er  niet op dat ik ook te snel en gestresseerd stapte. Dat viel best mee.
Thuis belde ik mijn oma om te regelen dat ik om één uur bij haar op bezoek zou gaan, dat stond ook wekelijks op het menu.
En de dagen dat ik niet naar haar zou gaan hoorde ik aan lezen te besteden. Dan moest ik ’s avonds een serie van netflix tussen de tweede wandeling met de hond persen,
daarna socializen met mijn ouders alvorens het avondeten op tafel kwam. Daarna twee uur klassieke muziek op mijn kamer en uiteindelijk een film of serie tot het tijd is om onder de wol te kruipen.
Hè hè, wat een gedoe.

Categorieën: Algemeen

6 reacties

Nummer 22 · 5 mei 2017 op 18:41

Overslapen en gsm
(geen snoer mee).. hoe moo! Jouw menu…
?????

Karen.2.0 · 5 mei 2017 op 21:01

En dan toch nog de tijd gevonden om een stukje te schrijven 😉

NicoleS · 5 mei 2017 op 22:25

Ik houd van jouw stijl. Het is mijn smaak. ?

Bruun · 5 mei 2017 op 23:40

Leuk stuk. Paste net in mijn schema om te lezen 🙂

Esther Suzanna · 7 mei 2017 op 19:55

Drukdrukdruk. Ik snap het helemaal 🙂

Arta · 8 mei 2017 op 22:20

Leuk stuk!
Leuke reacties ook ?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder