Appeltaart 2

De oogst was, zoals eerder vermeld, overweldigend.

En nu zit ik dus met twee volle manden appels in mijn maag. Ik kan wel taarten blijven bakken, maar MW. T is in een week anderhalve kilo aangekomen en weigert om nog een kruimel tot zich te nemen. En ik kan haar natuurlijk geen dwanggebak opleggen.

De buren waarmee de verhoudingen tot dusver opperbest waren weigeren al boerend de deur voor me te openen, sluiten de gordijnen of laten de hond los als ik met een nieuwe taartvorm het pad betreed.
Zelf begin ik op de weegschaal ook het terrein te verliezen dat ik met veel moeite op mijn gewicht en zelfrespect had veroverd. Compote, flappen, moes, het is allemaal mogelijk maar het zijn ruim besuikerde recepten die overal zwellingen tot gevolg hebben. Je komt drie keer sneller aan dan dat je bent afgevallen. Het is alsof er binnen in het buikvet smachtend op de extra calorieen gewacht is en er onderhuids een gejuich opgaat wanneer er weer een punt binnenkomt. De hele cellulaire gemeenschap stort zich op het lekkers tot het barst.

Wat te doen. Weggeven,.. pijnlijk en aan wie. Men haalt vandaag de dag de neus op voor een stukje fruit waar een plekje aan zit. Net als kromme komkommers en
tomaten met een bobbeltje die de schappen niet halen.
Omdat het de oogst van ‘eigen boom eerst’ is, werp ik elke dag wel een of meer vertederde blikken op mijn voorraad. Ik heb ze zien ontluiken, bevrucht -en op zien groeien. Het feit dat we geen huisdieren hebben en de kinderen zijn uitgevlogen speelt natuurlijk ook een rol, zegt mijn therapeut.
Het lege mandsyndroom concludeert hij, terwijl hij vriendelijk maar beslist bedankt als ik de gebaksvorkjes alvast uit mijn rugzak tevoorschijn haal.

Op dringend verzoek heb ik vandaag een doos vol met het volgende gedichtje bij de postvakjes gezet.

Oogappeltjes

Ze liggen hier voor u, fris onbespoten
‘N plekje hier en daar, een beetje zuur
Voor appeltaart,maar let op uw figuur
Zoiets hoort ruim met slagroom overgoten

Lijkt u dat geen verrukkelijk idee?
En gratis dus je neemt er wat van mee!

We hadden er wat zakjes bijgelegd zodat ieder een kilootje mee kon nemen.
Twee minuten later, alles weg. De vrouw met de doos achterop sloeg net de hoek om.                                           Ze wiebelde.