Wat een sport om deze rubriek een gezicht te geven. Sport spoort blijkbaar niet op Column X. Ik kan er natuurlijk een sport van maken om zo snel mogelijk op de bovenste sport van deze rubriek te eindigen maar ik vrees dat het een spaak in mijn stoel zal kosten. Ik ga immers gebukt onder wedstrijdstress en gebrek aan columnvaardigheid.
‘It took me quite a time, to get me here, and now it blows my mind’.
A forthnight. Twee weken. 14 Dagen. 336 Uren. 20160 Minuten. 1.209.600 Seconden. Maar niks vergeleken bij een lichtjaar. Geen trek in drop. Appels komen m’n neus uit. Golden delicious. Overstap naar peren valt zwaar. Conference.
De herfst weer volop in het land. Wind waait door de bomen. Zware luchten aan de hemel. Bladeren voor de zon, die mager schijnt. En dan stoppen met roken? Welke idioot verzint zoiets. In een jaargetijde van nostalgie en stil verlangen, doordrongen van haast iedere vorm van afscheid en stormachtig voor het hart, is dit welhaast de duivel verzoeken.
Week… word ik ervan. Slap en hongerig … Zie tafels vol lekkernijen voor me staan. Chocolade toetjes, repen, taarten en vla. Van Nico en Tine heb ik geen last meer. Ze komen voorlopig niet meer op bezoek. Wat een ontlasting. Zwart voor ogen. Trekdropstoelgang vermoed ik.
[b]Kringetjes …O…O…O…O…![/b]
… rond m’n ogen, voor m’n ogen, achter m’n ogen. Opstijgende rook. Vuurhaarden om te betreden. Gevarenzone binnen bereik. Kitkat helpt niet meer tegen ‘surviven’. The battle wordt nog steeds geleverd. 5 Dagen lijken een eeuwigheid, een weekend een maand.
[b]Midautumnnightsdream![/b]
Ik ontwaak uit de droom! Gesust door ’n kind ruik ik elke bladzijde van het boek waarin ik net begonnen ben. Als een zwoel zomeravondparfum komen het voorwoord, de inleiding en de eerste twee hoofdstukken tot mij. Wat een genot, en dat al na twee dagen!
[b]”Rookverhalen” een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.[/b]
[b]Ach, ach, ach, wat een nach! [/b]
Toch wel kunnen slapen gelukkig.
Maar ja, dan dat opstaan. Droog van achter in de keel. Slaapdronken uit bed, op weg naar die eerste ….!