Werkgevers die van plan zijn dit jaar het kerstpakket te schrappen, moeten zich daarover nog maar eens achter de oren krabben. Sterker nog: het zou verstandig zijn snel iets te verzinnen en alsnog met iets te komen, hoe klein ook. Want geen kerstpakket is funest voor de motivatie van werknemers.
‘Gezellig hè jongens, kerst bij opa en oma..heerlijk, allemaal bij elkaar..
Kom je ook Sterre?
Wesley we zitten al aan tafel hoor..ja je mag straks weer met de x box
maar nu gaan we gezellig eten..Wes, NU..
IK had een kwartier geleden al gezegd , als je moet plassen Chantal, dan moet je dat eerder.. Fred neem jij haar even mee..
Omdat ik nu net ook eens keertje zit..mág het..?
Ja, eerst je soep Storm..nee dit is lekkere soep..oma’s soep..hè oma..
Ik leef in de verkeerde tijd en ik kijk naar de verkeerde programma’s.
Vanavond in De Wereld draait door, Joost Zwagerman wordt door een gretige van Nieuwkerk afgekloven over zijn depressieve periode die wonder boven wonder toch weer een leuk boekje over Kunst heeft opgeleverd en dat vlak voor de feestdagen , wat een toeval.
Het is december en dus tijd voor Reve, de Avonden om precies te zijn. Ieder jaar pak ik de oude pocket uit de kast en probeer op oudejaar de laatste bladzijde om te slaan.
Het is een beduimeld exemplaar uit de reeks ‘Literaire Hoogtepunten’, die in de bovenbouw van de Havo een verplichte aanschaf was.
Nu zat ik toch potdomme ook alweer te snotteren bij de laatste aflevering van ‘Moeder ik wil bij de revue’ . Die prachtig verstild gespeelde scène waarin Huub Stapel als norse vader volschiet als zijn zoon op het toneel speciaal voor hem ‘Het dorp’ zingt. Mooi serie trouwens, met veel liefde gemaakt en schitterende decors uit de jaren ’50.
Maar ja, dat gejank hè.
