Allemachtigjemig nog aan toe. Wat flikken ze me nu toch alweer. Laat ik daar een vakman mijn toilet slopen en opnieuw installeren. Met nieuwe tegels en de hele mikmak. Ja, ook een pot. En nog een dure ook. Een dure poeppot van een bijzonder gerenommeerd merk.
Goed, het slopen gaat voorspoedig. Niks op aan te merken. De pot was nog goed. En schoon ook, zag ik toen hij buiten voor de deur lag.
De tegels vlogen om mijn oren. Tweeëntwintig jaar trouwe dienst gedaan. Na deze tijd mogen ze van mij naar het stort. Ze lieten vanzelf los van de muur. De achterwand stond bol. Tussen tegels en muur zaten twee centimeter. Ik durfde er niet meer te soppen. Bang dat ik zo de hele muur naar benden zou laten donderen. Dus wat doe je dan? Ik probeerde heel voorzichtig om tegen één tegel te duwen met mijn kippenkracht. Jawel, krak zei de muur en ik had een tegel in mijn hand.
Nu was het hele verband tussen tegels en voegen verstoord met tot gevolg dat ik binnen de kortste tijd alles op de vloer en in de pot zou krijgen. Liefst midden in de nacht natuurlijk. Dat risico loop ik niet, dacht ik, en ik vroeg een bekende aannemer wanneer hij mijn nieuwe toilet kon maken, want dat het vernieuwd moest worden was wel duidelijk.
Hij krabde eens achter zijn oor en zei: ‘Volgende week heb ik tijd, daarna niet meer want dan hebben we een grote klus van zes weken.’
‘Mooi,’ zei ik, ‘dan zorg ik dat we alles in huis hebben, dan kun jij het installeren? ‘
‘Prima, u ziet me woensdag.’
Enfin, hij ging dus aan de slag. Iedere keer dat ik keek, had ik wel een opmerking, vraag of anderszins. Het zinde me niet. Hij werkte slordig, stuukte de muur niet waar eerst spuitspul opzat, legde nieuw over oud en iemand anders met vuile poten kitte alles af: zwart over wit en omgekeerd.
De smeerpijp van het toilet lekte, de afvoer van het fonteintje lekte. We hebben hem terug laten komen om te herstellen. Het lekt nog. De tegels blijven schuin afgezaagd, met kit verbloem je dat niet.
Gatver, wat vind ik het afschuwelijk. Het is maar een toilet, prent ik me in en dat lukt niet goed. Inprenten, inprenten het is maar een toilet.
Nu is het afgelopen. Hij mag terugkomen en alles er weer uitslopen. Daarna stuken en een echte tegelzetter laten komen. Ik wil waar voor mijn geld. Bij de bakker en de slager, dus ook bij hem.

Nu heb ik een grote mond maar als het daadwerkelijk op de praktijk aankomt, laat ik me omver kletsen. Toch accepteer ik het niet. Ook al is het maar een toilet. Ik zou er de slingerschijt van krijgen.

Categorieën: Algemeen

Suma

Een oud-docent Gezondheidskunde en Huishoudkunde, Mbo scholen, maar helaas nu in de WAO. Mijn hobby is: schrijven, ik werk aan drie manussen tegelijk. Af en toe een gedicht er tussendoor, heerlijk. Als ik maar op een stoel kan zitten, mijn vingers nog kan gebruiken, blijft mijn hoofd wel werken.

5 reacties

SIMBA · 5 april 2012 op 14:20

Wat een gezeik zeg, om een beetje strak toiletje te krijgen.

Libelle · 6 april 2012 op 07:44

Een meditatieomgeving dient rust uit te stralen.
Groot gelijk Suma. Pools accent, die vakman?

Mien · 6 april 2012 op 09:12

Wat helpt is die lui [b][url=http://farm3.staticflickr.com/2486/4071755099_5372093a6a_z.jpg?zz=1]Poolse koffie[/url][/b] geven en alles komt goed!

Mien

pally · 6 april 2012 op 22:58

Een alineaatje hier en daar, had m.i. niet misstaan, Suma. Maar als je de pest in hebt lukt dat niet, natuurlijk. En ik denk dat het ‘stucen’ is en geen ‘stuken’ voor zover dat werkwoord afgeleid van stucador bestaat.
Je kwaadheid komt lekker naar voren.
Hopelijk kun je weer snel de pot op zonder slingerschijt. 😀

groet van pally

WritersBlocq · 7 april 2012 op 13:26

Grrrr inderdaad, vreselijk! Maar je hebt toch nog niet betaald?!? Zo ja, dan… is het door het putje. Vrees ik, althans 🙁

@ Pally: [quote]stucen – stuken

met ‘k’ volgens de spelling van 2005 [/quote]

Tsja… onze taal leent zich niet voor aannames, helaas 😕
(bron: http://www.mijnwoordenboek.nl)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder