Het was zo ver. Mijn eerste carrièrebeurs. Opgetogen richting RAI. Ik zou daar een vriendin ontmoeten. Ik zou niet alleen daar willen zijn. Enthousiaste blikken volgden mij en ik hun op mijn beurt. Maar wat of wie wacht op mij? Dat was de vraag. Allemaal fraaie profilerende stands. Een investering wellicht om de beste kandidaten binnen te kunnen halen. Met een hartverwarmende glimlach wordt er vriendelijk gegroet. Dat neemt zeker de spanning af. Nou ja. Tot op het moment dat je iets wilt vragen.
Maar wat zou ik moeten vragen? Alle informatie staan al op hun website of in advertenties of die geven ze wel op hun kantoorpresentaties. Daar sta ik dan. Mag ik een folder van u? Ga uw gang. Maar hebt u een specifieke vraag, vraagt een vriendelijke heer. Ik lach stiekem toe. Hebt u een plek voor mij? Er wordt om gelachen. Daar gaat het juist om. Hier kom ik juist voor.
Een standaard antwoord volgt. Stuur je sollicitatiebrief met je motivatie en een CV en dan weet je het wel. Zou het mij niet de moeite hebben bespaard om gelijk een eerlijk antwoord te geven? Bijvoorbeeld zoiets als: “nee, op dit moment hebben wij een vacature stop, maar wij doen mee aan de beurs omdat wij anders negatief worden beoordeeld. Niet goed voor het imago”.
Ik signaleer interpretatieproblemen. Nee, hebben wij dat gezegd? Dat zal je vast wel verkeerd hebben begrepen. Natuurlijk zijn wij altijd op zoek naar nieuwe getalenteerde mensen. Als jij niet doorheen bent gekomen, ja, dan is het misschien omdat je niet aan onze gewenste profiel past. Ik zou dan opnieuw bij het begin staan. Daar ga ik weer, op naar de volgende.
Zou ik deze keer gaan liegen, nee want al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. Ik ben wie ik ben. Het zal mij iets meer tijd kosten, maar ik kom er zeker wel aan de bak.
Ahá. Daar is ze. Mijn vriendin. Samen lopen we stand voor stand voorbij. Observerend naar de mensen. Wij vroegen ons steeds af:”Zou zij wel geschikt zijn om samen met ons te kunnen werken?”.
4 reacties
WritersBlocq · 19 maart 2005 op 11:16
[quote]Wij vroegen ons steeds af:”Zou zij wel geschikt zijn om samen met ons te kunnen werken?”. [/quote]
Goeie insteek Dame. Succes op de carrièreladder, groetje Pauline
KingArthur · 19 maart 2005 op 12:02
Zo dame, ik ben geweldig blij dat je je niet hebt laten afschikken door de opmerkingen bij je introductie. Maar kritiek wilde je, dus kritiek zal je krijgen. De korte zinnen die je gebruikt lezen geweldig snel en kunnen goed gebruikt worden voor een ‘brutale’ column zoals je dat eigenlijk ook in je introductie deed (een stijl waar ik wel van hou). Echter in deze tekst komt het niet zo goed uit de verf. Ook denk ik dat je een klein beetje meer aandacht aan de tekst moet schenken. Er staan nu nog veel slordige foutjes in die je makkelijk had kunnen voorkomen. Hieronder een aantal die ik er vlot heb kunnen uithalen.
Dat neemt zeker de spanning weg en niet af.
Alle informatie staat al op hun website
Ik lach hem stiekem toe
Als jij er niet doorheen bent…
Niet aan het gewenste profiel voldoet of niet in het gewenste profiel past
De leugen, dus hem
Zouden zij wel geschikt…..
Nogmaals, laat je hierdoor niet afschikken. Zelf schrijf ik ook niet foutloos en word hier door anderen graag op gewezen. Experimenteer wat meer met langere zinnen om zo ook meer beschrijvend vermogen in de tekst aan te brengen. Dit helpt je namelijk ook je boodschap beter over te brengen, geschreven tekst kent nu eenmaal geen intonatie.
Tot zover een zeurende KingArthur. Tot een volgende keer
Raindog · 19 maart 2005 op 14:03
Gemeen als ik ben, heb ik enige overeenkomsten tussen deze column en je reactie onder je vorige column menen te ontdekken. Je reactie daar luidde toen als volgt:
[quote]Ik heb het geprobeerd! Mijn mond is gesnoerd. Ik doe het verkeerd. Ik zou maar beter niets meer vertellen. Het komt niet goed over. Ik zal terug in mijn schild kruipen. Sterker nog…..ik verdwijn! Bye bye…..thanks any way[/quote]
Even leek het je op die carrierebeurs ook zo te vergaan. Gelukkig heb je je daar toen bedacht en er een andere wending aan weten te geven net zoals hier nu.
😉
Mosje · 19 maart 2005 op 23:29
En de stand waar ze columnisten vroegen ben je ook voorbij gelopen?