15 september ging ik naar de Detox Jellinek om af te bouwen van de Methadon en de benzodiazepinen. De eerste dagen in de Detox waren best wel te doen omdat ik toen nog medicatie had. Pas een week later kwamen de echte ontwenningsverschijnselen. Vijf dagen lang niet geslapen, koorts, hoge hartslag en continu kippenvel. Ook had ik het telkens warm en koud. Ik dacht dat ik door een hel ging en het alleen maar erger zou worden.
Gelukkig hielden de verschijnselen na vijf dagen op en kon ik naar een intake gesprek voor Mind Fulness en PMT. Nu ga ik vier dagen per week naar training en één dag naar een uitgeverij om te werken. Het ergste is nog de geestelijke afhankelijkheid. Pas sinds afgelopen zaterdag kreeg ik daar last van. Het zal voor altijd tussen je oren blijven zitten.
Sinds 29 september ben ik weer thuis. De eerste uren was het weer even wennen, want je zit toch twee weken met een grote groep. Dan kan je bij iedereen je hart luchten. Dus het was best wel stil toen ik thuis kwam. Gelukkig heb ik nog een hele lieve kat waar ik me mee bezig kan houden. Dat scheelt al een hoop
Een opname in de Jellinek Detox gaat je niet in de koude kleren zitten. Je maakt in die twee weken heel erg veel mee. Voornamelijk van andere mensen. Veel mensen die daar kwamen moesten ontwennen van de alcohol, wat weer een Delirium met zich mee kan brengen of het syndroom van Wernicke, wat al een voorteken is van Korsakov. Dat betekent dat je lichaam ernstige Thiamine tekort heeft. En daardoor kunnen zelfs verlammingsverschijnselen optreden.
Zoals ik me nu voel, weet ik zeker dat ik nooit meer een terugval zal krijgen. Daarom heb ik er ook bewust voor gekozen om vijf dagen in de week bezig te zijn. Door clean te zijn voel je je weer mens en geen zombie meer. De emoties komen nu ook heftiger en meer dan ooit tevoren. En natuurlijk heb ik nu ook rust omdat ik niet meer dag en nacht bezig hoef te zijn met middelen, want ik achtervolgde het middel niet, maar het middel mij wel. En daar ben ik nu helemaal van verlost.
Geschreven op 1 oktober 2014
7 reacties
troubadour · 4 oktober 2014 op 12:36
Zorg voor een volle agenda. Elke dag een column schrijven wellicht? Ik verslind ze!
evil-ine · 4 oktober 2014 op 12:42
:rose:
Goed gedaan, wat een hel moet dat voor je geweest zijn. Knap dat je er zo snel ook over schrijft, mooi verwoord!
Spencer · 4 oktober 2014 op 13:34
:yes: :heart: :yinyang: :clover: :sun:
Meralixe · 4 oktober 2014 op 15:45
Welkom op column x. 🙂
Bij dergelijke materie durf ik nauwelijks iets te zeggen uit schrik voor één of andere enorme blunder.
Toch nog dit; wie op column x vertoeft heeft al gauw één en ander om handen dat mogelijks enig niveau haalt. Voorbeeld, mee doen met de uitdaging van de maand, terug te vinden in ’t café. :yes:
Dees · 4 oktober 2014 op 15:50
Mooie start, mooi geschreven, je gunt mij als lezer een inkijk in een situatie die ik niet ken.
En nu mindful verder!
Mien · 4 oktober 2014 op 22:25
Elke reden om te schrijven is legitiem. Zo ook de stijl waarin. Ben benieuwd naar je volgende column.
BuddhaWriter · 5 oktober 2014 op 18:42
Moedig om je ervaring te delen. Ik heb zelf ook een behandeling doorlopen en wat mij vooral positief op weg hielp was het werken bij een zorgboerderij. Onder lotgenoten zijn en dieren, en niemand die je raar aankijkt. Oké, soms wel een blik ontvangen van een varken…Heel fijne ervaring! 😉
Succes met alles!