Complot numero zoveel
Na drie uur oorlogsamusement op de televisie kun je eigenlijk niet meer van Tv-kijken spreken. Kijkoperatie komt dichter in de buurt.
Om wat afleiding te zoeken bestudeer ik mijn aandelenportefeuille, maar de amusementswaarde daarvan ligt op het niveau van winkelen bij de Hema dus dat schiet ook niet op.
Mijn aandelen olies zie ik voor mijn ogen verdampen en Aholt ook achteruit. Nog meer goed nieuws? Ja hoor. Irak is zonder slag of stoot ingenomen als je een lijk of zesduizend niet meerekent en, dat doe ik niet want ik ben realistisch. Het gaat om het herstel van democratie en dan moet je een paar lijken incalculeren.
Chemische wapens zijn niet gevonden behalve een chemisch toilet in Hoesseins residentie maar die stinkbom is met succes ontmanteld.
Zelf ben ik altijd tegen die oorlog geweest maar als ik al die Irakezen een beeld van Saddam zie omhalen begin ik te twijfelen. Ik ga nog meer twijfelen als ik de Irakezen de Amerikanen zie verwelkomen en de vrije radicaal Bush hoor ophemelen. Wie ben ik dan om te protesteren tegen de inval.
Maar dan komt het ingeboren wantrouwen van de complotdeskundige weer om de hoek kijken.
Zijn de beelden van hossende Irakezen wel de waarheid? Klopt het wat ik zie? Word ik weer eens gemanipuleerd door die fokking randamerikanen?
En ineens weet ik het! Het beeld van Hoessein wordt omgetrokken door een colonne, als Irakezen vermomd ,Amerikaans toneelgezelschap.
Ik weet het zeker. Het zijn in Amerika levende Irakezen in ballingschap die in Bagdad gedropt zijn om de wereld te doen geloven dat de Irakese bevolking achter de invasie staat.
Mooi stukje propaganda en ik trap er bijna in. Totdat ik de volgende dag weer beelden zie.
Nu van woedende Irakezen die de Amerikanen vervloeken en schreeuwen dat ze op moeten rotten.
Zoveel tegenstrijdigheden kloppen niet met elkaar. Ik denk dat mijn wantrouwen gerechtvaardigd is , ook al omdat er aan mijn intuïtie niets mankeert zoals blijkt uit mijn column: “Praise the Lord”,. waarin ik ook al dreig gelijk te krijgen.
Ik denk dat ik het verlies maar neem op mijn aandelen olies, want de oorlog is nog niet voorbij. Syrië is aan de beurt en daarna Iran.
Aholt nog steeds achteruit maar dat komt wel weer goed. Even een nieuw blik topmannen met oprotpremies opentrekken en de koers gaat weer stijgen.
Op de televisie zie ik weer wat lijkenzakken een vliegtuig worden ingedragen. Niet de moeite waard, het zijn er maar negen. Ik heb belangrijker dingen aan mijn hoofd. Gedverdemme, weer een punt verlies op mijn olies….
1 reactie
Kobus · 16 april 2003 op 14:00
Is toch vreemd hoe onze hersens reageren. Zeker als er een overdaad is aan actualiteit. Dan blijkt dat we onszelf daar tegen beschermen. En vervolgens onze eigen gedachten en bezigheden weer voorrang krijgen. Gisteravond laat ff naar teletekst gekeken. Oorlog, Volkert v/d G, Informateurs of uitslag FC Utrecht-PSV. Vond het cluppie net even belangrijker.
Hoe werkt zoiets bij een hond ? Houd een worst voor zijn neus en zet een kat in zijn buurt. Waar gaat Azra op af ? Is er iets van twijfel ?
Prima column weer, Mr. Paco.