Creatiedrang

Al wekenlang bouwt de spanning zich in me op. ‘Geen tijd’ en ‘druk druk druk’ bepalen mijn weken dusdanig, dat er weinig tijd voor mezelf overblijft. Vele ideeën zitten in mijn hoofd, maar ze krijgen steeds geen kans om ten uitvoer te komen. Zonder aankondiging is het daar ineens: een geheel vrije middag.
Ik heb geen seconde te verliezen. In razend tempo fiets ik naar de stad, waar ik tien minuten later tevreden mijn aankopen op de toonbank bekijk. Twee doeken en zeven kleuren verf. Mooie penselen completeren mijn aankoop. De spullen in een grote tas proppend kom ik weer aan bij mijn fiets, om in dezelfde snelheid weer huiswaarts te keren.

Vlug scheur ik het plastic van het doek. Mijn verf vindt het, van papier gevouwen, bakje. Ik doop mijn penseel in de zwarte verf en de eerste streek vleit zich als een zucht op het doek. Zwart voelt goed nu. Langzaam ontstaat er een vorm. Het is een hoofd met wilde haren. Ik herken het. Goud en rood maken het hoofd minder dreigend, uiteindelijk zelfs vriendelijk. Terwijl ik een sigaretje rook en op afstand kijk wat er nog moet gebeuren, besluit ik hem er ook één te geven.

Grijze rook dwarrelt loom over de grotendeels rode achtergrond. Het is niet de kleur van bloed, niet de kleur van haat, gewoon rood. Mooi. In drie uur tijd heeft mijn onrust zijn weg naar het doek gevonden in een enorme ontlading. Opluchting vervult me. Mijn hoofd is leeg, het schilderij is af.