Driek van Wissen is gisteren in Istanbul overleden. Drie weken geleden brachten Mw. Trawant en ik nog een mooie voorleesavond met hem door en wisselden we onze nieuwe boekjes uit. Want er moest geschreven, dat stond centraal.
Ter plekke nog een opdracht op de eerste pagina. ‘Voor Niek en Miek, van Driek.’
En de laatste sonnetette. Na 1000 en een snelsonnetten nog altijd apetrots op een mooie actuele pointe. Veel langer geleden reisden we samen elke twee weken voor radio opnamen naar het Gooi. Talloze autoritten, treinreizen, lachsalvo’s, teksten, etentjes, in flessen wijn gesmoorde repetities en toch altijd alles in één keer op de band. Op de terugweg, gedeelde mandarijntjes voor de vitaminen uit een van zijn versleten linnen tasjes. ‘N hazenslaapje tussen Utrecht en Zwolle. Uittesten van Tien voor Taal items, de HP crypto waar hij binnen 10 minuten mee klaar was. En altijd kauwend op die Bic fijnschrijver, veelschrijver, snelschrijver, startklaar. Hoog tempo, grote passen, flapperende jaspanden, moeilijk bij te houden ook op het station.
Een hoofd vol rijm, wendbaar en buitelend, altijd verrassend en sprankelend. En hoe lang geleden ook, als we elkaar tegen kwamen, was ’t het steeds als gisteren. Wás.
Hier
Hier in jouw stad, aan tafel in ’t café
Had Magere Hein zich echt geen raad geweten
We hadden hem de Sleutel uitgesmeten
Hij kreeg je om de dooie dood niet mee
En was de deur dan stevig dichtgedaan
Had jij weer op het leven kunnen klinken
Nog eentje om de pieren te verdrinken
Zoals het al die keren was gegaan
Wat moest je nou toch ook in Isfahan
Jij had dat van die tuinman moeten weten
En dat de dood dat vers niet was vergeten
En hij je spoorslags achterna zou kunnen gaan
Nu blijven wij hier achter als publiek
Dat jij zo kon ontroeren en vermaken
En ik wist niet dat dit me zó zou raken
Want dat je weg bent, dat doet pijn hoor, Driek.
4 reacties
arta · 23 mei 2010 op 09:47
Deze zin vond ik heel mooi:
[quote]En hoe lang geleden ook, als we elkaar tegen kwamen, was ’t het steeds als gisteren. Wás.[/quote]
Een waardige ode aan deze bijzondere man.
Avalanche · 23 mei 2010 op 15:48
:wave:
sylvia1 · 23 mei 2010 op 17:30
En wat ik knap vind, een gedicht om een column af te sluiten. En die de column nog sterker maakt. Mooi…
Dees · 26 mei 2010 op 11:44
OP de valreep, mooi Trawant!