Arend van Kruinenberg was een jongen die opgroeide in een eenvoudig, knus gezin in een afgelegen dorp, genaamd Kruinen. Zoals zijn achternaam al doet vermoeden, woonde hij daar op een berg. Samen met vader Henke, moeder Tieneke en broeder Barend. Hoewel het altijd gezellig was in huize Kruinenberg, heerste er wel een onderhuidse spanning. Zeker rondom 4 mei. Dit had te maken met de zwarte oorlogsgeschiedenis van Arends oom Penke.

De gehele familie Kruinenberg had een bloedhekel aan de moffen en derhalve zaten ze allemaal in het verzet. Penke was echter het zwarte schaap in de familie en voelde zich minder betrokken met de gehele oorlog. ‘Zolang ze mij maar met rust laten gaan die moffen hun gang maar,’ was zijn credo. Hij was 19 jaar en stond in de bloei van zijn leven. Liever huppelde hij door hei, of gaf hij een schoon boerinnetje een goede pets tegen de kont aan. Let wel: vroeger kon je als bronstige man zoiets gewoon flikken. Dit werd als een teken van waardering gezien en toonde aan dat je gezond was. Penke werd dan ook geen mediaslachtoffer, maar werd geroemd om het uitdragen van zijn geilheid. Boerinnetjes van stad en ommeland hoopten allen op een pets van Penke. Als ze deze niet kregen voelden ze zich niet gewaardeerd. Uit betrouwbare bronnen is later bekend geworden dat veel van deze vrouwen later met Duitsers heulden. Die wisten wel hoe je moest petsen. Onbewust droeg Penke dus toch bij aan de situatie in Kruinen rondom de Tweede Wereldoorlog, al was het marginaal te noemen. Die marginaliteit nam echter grotere proporties aan op 19 juni 1943. Huivert u al, beste lezer? Neen? Dan is er daar nu de tijd voor.

Om 8:33 werd Penke gewekt door zijn moeder Bertiena. ‘Opstaan, Penke! De eieren lopen niet vanzelf naar de klanten!’ De familie Kruinenberg was hofleverancier van eieren in Kruinen en Penke werd als de bezorger aangesteld. Toen Penke bij de familie Snorggreve aankwam, werd er door de vrouw des huizes, Lily, een oneerbaar voorstel gedaan. ‘Zeg Penke, ie hebt toch zo’n mooie tonge? Kun ie daar ook mee likkn? Ik keupe 10 extra eiern als ie mie de kutte eem schoonlikt.’ Hoewel Penke hier geen zin in had, kon hij dat geld van die 10 eieren wel goed gebruiken. ‘Vooruut dan moar,’ zei Penke. Tijdens het beffen kwam Penke tot de conclusie dat Lily ongesteld was. Maar aangezien hij nu toch bezig was, besloot hij door te gaan en ging er vol voor. Omdat Lily geen doekjes had ging hij na de daad met bebloede mond naar buiten. Daar werd hij van afstand opgemerkt door twee bekende jongens: Gijs en Yandal. ‘Wel verdomme,’ riep Gijs geschokt. ‘Die moffen hebben onze Penke te grazen genomen! Zijn hele gezicht is bebloed. Gijs en Yandal liepen snel naar de boerderij van de familie Kruinenberg en verwittigden de broers van Penke. De broers, Diederick en Jopie, waren razend en zinden op wraak. Ze pakten hooivorken en de eerste de beste Duitser die ze zagen ontving er een in zijn rectum. ‘Onze Penke meppn geem he? Dat durvn jullie wel? Hier een hooivorke in de konte, vieze mof!’ De mof schreeuwde het uit.

Later kwamen ze erachter dat alles berustte op een misverstand. Het kwaad was echter al geschied. Op 21 juni 1943 om 9:59 werden Diederick en Jopie gefusilleerd. Een algeheel befverbod was vanaf die dag, tot op heden, geldig in de gehele familie Kruinenberg.

Terug naar het heden

Arend was, net als zijn oom Penke, zot op vrouwen. Hoewel hij hoogbegaafd was, met een historische kennis waar een knol de hik van krijgt, was er sprake van een nadeel. Hij was kaal. Sinds het voorval met Penke waren er door de stress enkel kale baby’s geboren in de familie Kruinenberg. Wel hadden ze merkwaardig genoeg allemaal schitterende tongen. Maar door het algehele befverbod had Arend daar weinig aan. Hij droomde er dagelijks van zijn mooie tong in de vagijn van zijn muze, Keurle, te stoppen. Hij zat in een dilemma. Wat moest hij doen? Zijn familie verraden? Of Keurle voor zich winnen door zijn mooie tong tegen haar kittelaar aan te leggen?

Op 17 november 2015 had Arend in het lokale Kruinense café, zoals gewoonlijk, een slok te veel op. Normaal grolde hij wat en zou hij eenzaam naar huis gaan, zoals het hoorde. Maar die dag kwam Keurle ineens op bezoek in het Kruinense café. Iedereen was stil, want ze wisten waarvoor ze kwam. ‘Zeg Arend iee, hebt toch zo’n mooie tonge, maar ie mag nie beffn he. Ha!’ Arend werd rood en zijn vrienden begonnen hem uit te lachen. ‘Lafaard, lafaard, lafaard!’ riepen ze in koor. Ach, fuck it, dacht Arend en greep Keurle bij haar arm en trok haar stante pede de wc in. Luid gejuich van het publiek volgde. ‘Arend, Arend, Arend!’

In de wc merkte Arend tijdens het beffen op dat Keurle ongesteld was. Maar hij kon geen gezichtsverlies leiden en ging er vol voor. Ze kwam klaar en Arend zijn bek zat vol bloed en kutvocht. Trots liep hij de wc uit, maar toen hij terug was bij zijn drinkebroers schrokken ze zich te pletter. ‘Die hoer van een Keurle hef onze aarnd erin geluusd. Er stonden een paar Kessenaren in de wc die Aarnd de grazen hebt genoomn!’ – zei Timovic. ‘GRIEP ZE NU HET NOG KAN. WE BREKEN HUN CAFE AF!’ Met luid gebral werd er geschut verzameld. Op de bromfietsen, die eigenlijk bestemd waren voor de pruttelrees, reden ze met ongeveer 20 man Kesse binnen. De rest is geschiedenis.

Hoewel later duidelijk werd dat alles op een misverstand berustte, waren er door de oorlog toch zeker 11 doden gevallen. Arend werd verbannen uit Kruinen en niemand zag hem ooit weer terug. Beffen werd in heel Kruinen verboden.

Categorieën: Algemeen

1 reactie

Nummer 22 · 13 februari 2018 op 05:17

Tsja… Zelfs met kale kruinen zal het soixante bef bloederig taferelen geven. Het moet ook in Slijmdrecht, Befdrecht en Aarschot(B) verboden worden net zoals slip tongen, masr dit terzijde.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder