De moordenares van de RET

Is het erg onbeleefd om iemand een pratende hoop stront te noemen? Of moet je dat per geval beoordelen? Want is die kwalificatie misschien minder ongepast wanneer er een stevige basis aan die betiteling ten grondslag ligt? In dat geval kan ik de voormalige Feyenoord-voetballer Ulrich van Gobbel met een gerust hart een pratende hoop stront noemen. Vorig jaar reed hij veel en veel te hard met zijn auto, en bovendien was hij niet verzekerd. Reden voor de rechter, om hem een rijverbod van acht maanden op te leggen. Ruim voor het verstrijken van die termijn werd van Gobbel toch achter het stuur betrapt. Opnieuw voor de rechter, en 380 euro boete en dertig uur werkstraf. Maar had Van Gobbel daarmee zijn lesje geleerd? Nee. In februari werd hij -voor het verstrijken van zijn rijverbod- opnieuw betrapt achter het stuur. Wéér een rechtszaak.
De advocaat van Van Gobbel vroeg nog aan de rechter, de zaak aan te houden. Want de heer van Gobbel leest zijn post niet. Dus was ‘ie niet op de zitting aanwezig. Maar hij wilde vast en zeker wél bij de zaak aanwezig zijn. Daar trapte de rechter niet in. 750 euro boete.
Die straf is natuurlijk véél en véél te laag. Iemand die tot twee keer toe een rijverbod negeert door gewoon met zijn pooierbak rond te blijven karren, behoort gewoon een levenslang rijverbod te krijgen. Hoewel… Dat is voor een Rotterdammer wel een héél zware straf. Het zal je toch overkomen dat je voor de rest van je leven met de RET mee moet…

Want dat Rotterdamse vervoerbedrijf doet er werkelijk álles aan, om zo negatief mogelijk in de schijnwerpers te komen. Eerst neem ik een staaltje techniek met u door, en daarna een potje lamlendigheid van de bovenste plank. Over de techniek: onder de voorkant van de tram zit een soort vangnetje om aangereden voetgangers op te kunnen vangen. Als dat netje iemand raakt, stopt de tram automatisch. Dan moet de bestuurder eerst gaan kijken wat er aan de hand is, alvorens verder kan worden gereden. Een trambestuurder vond dat niet nodig. Ze was, nadat de tram een automatische noodstop had gemaakt, nog te besodemieterd om haar luie reet van haar stoel te verheffen om even te gaan kijken. In plaats daarvan gaf ze vol gas. Gevolg: een aangereden medeweggebruiker werd twee kilometer meegesleurd, en kwam om het leven. Volkomen terecht heeft de Officier van Justitie een flinke gevangenisstraf tegen deze randdebiel geëist. Dan even een flink potje lamlendigheid. Vorig weekend. In een bus van de RET krijgen drie kaartcontroleurs ruzie met een zwartrijder. Met z’n drieën zijn ze nog niet eens in staat, de zwartrijder in bedwang te houden. Die wurmt zich los, en smeert ’m. Twee passanten schieten te hulp en grijpen de zwartrijder even verderop in de kladden. Maar de controleurs van de RET steken verder geen hand meer uit. Eentje staat een beetje tegen een paaltje te leunen, de tweede rookt een shaggie en de derde zit zeer ontspannen op een bankje. Noodgedwongen hebben de twee passanten uiteindelijk de zwartrijder maar losgelaten, waarna die zich definitief uit de voeten maakte. Het is sowieso vreemd dat maar liefst drie controleurs één zwartrijder niet in bedwang kunnen houden. Maar los daarvan, de houding van die RET-controleurs is een regelrechte schande. Burgers riskeren lijf en goed om ze te helpen, maar de heren zélf komen niet verder dan wat lanterfanten op de bushalte. Conducteurs op de trein en elders in het Openbaar Vervoer geven regelmatig te kennen dat ze niet durven op te treden omdat ze zich niet gesteund voelen door passagiers. Maar zeg nou zelf: wanneer reizigers zulk schandelijk laks gedrag zien, dan zullen ze zich bij een volgende gelegenheid toch wel tien keer bedenken, voordat ze het risico nemen, een handje te helpen? Nou is het bij de Afdeling Kaartcontrole & Conducteurs bij de RET sowieso een bende. Steeds als ik een Rotterdamse kaartcontroleur zie, moet ik denken aan krantenberichten over de baas van dat spul, die telkens ongevraagd zijn snikkel liet zien aan sommige van zijn vrouwelijke ondergeschikten. Naar ik heb begrepen, is die smeerlap daarna niet eens door de RET ontslagen.

Nu moet worden gezegd dat het ongevraagd mensen confronteren met je pielemuis diep in de Rotterdamse volksaard verankerd schijnt te zitten. Denk aan de vestiging van de Gereformeerde Scholengemeenschap Randstad in de Alexanderpolder. Daar liet een leraar een digitale camera rondslingeren, met foto’s van zijn geslacht. De plaatjes werden uitvoerig bewonderd door de scholieren in de les Kunstzinnige Vorming. Met een meewarige blik op mijn gelaat las ik de brief over het incident van de schoolleiding, die zich vooral bezorgd toonde over de geschokte tere kinderzieltjes. Wel goed om te weten dat de leraar in kwestie hangende het onderzoek niet meer voor de klas staat. Echt. Een hele geruststelling. Nee, dan de Belastingdienst. Die kijkt wat minder behoudend naar de losgeslagen seksuele moraal in ons land. De fiscus heeft voor scholieren een speciale website opgezet, met informatie over bijverdiensten. Denk dan niet meteen aan een krantenwijk. Nee, de Belastingdienst gaat met zijn tijd mee. Die geven op hun scholierensite gewoon een link naar informatie over de fiscale aspecten van de ‘sekswerkers werkzaam voor een exploitant’. Staatssecretaris de Jager als grote promotor van tienerseks. Op zijn werkkamer prevelt hij zachtjes voor zich uit: “Tienerseks is goed.” Zijn secretaresse heeft haar dochter inmiddels verboden, haar nog langer op de zaak te komen ophalen, en de communicatie-afdeling op het departement breekt zich nu het hoofd over de slogan “Leuker kunnen we het niet maken, lekkerder wel.” Maar de informatie-unit vindt het allemaal wel goed. Die linkjes zijn best handig voor de Inspecteur, als die even kwijt is, hoe het ook alweer zat met de regels rond aftrekposten en inkomstenbelasting…