De kerst- en nieuwjaarsperiode is het hoogtepunt van het regenseizoen, de beruchte moesson, waardoor straten en veel huizen onder water lopen, de open riool voor mijn huis soms het regenwater niet meer kan slikken en al de schijt van de hele buurt vrolijk op de ondergelopen straten dobbert en miljoenen vliegende mieren in mijn huis vliegen. Mijn huisbediende loopt rond met een vlindernetje om zoveel mogelijk vliegende mieren te vangen die zij onmiddellijk in de kokende olie gooit. Zij vindt die krokante beestjes een lekkernij. Ik eet er soms ook wel een handvol van als borrelhapje, maar het smaakt mij niet echt. Ik troost mij met de gedachte dat er veel proteïne in die insecten zit, en ik moet nou eenmaal iets hebben bij de borrel.

Tussen een paar regenbuien in verschijnt de zon weer, en zuigt al de plassen op zodat er stoom komt uit de straten. De vochtigheid neemt toe. Ik stop mijn schoenen en de boeken die ik graag lees en herlees in de koelkast, want anders zijn ze morgen beschimmeld. Ik neem mij voor om een grote koelkast te kopen alleen maar voor al mijn boeken en mijn schoenen.

Mijn kinderen worden zenuwachtig van al die vliegende mieren die in hun gezicht vliegen, maar eten ze vrolijk op wanneer mijn meid de krokante hapjes aanbiedt.

De regen is nu zo krachtig dat er druppels door het dak lekken. Ik verplaats mijn bed en zet een emmer onder het lek. Er drupt water naast mijn computer. Ik schakel mijn computer uit en leg een plastic zeil over het ding.

Wanneer de regen even ophoudt tracht ik weer online te gaan. Kan niet. Mijn server is niet bereikbaar. Mijn kinderen zeggen dat de TV ook niet meer werkt, want het regent weer. De schotelantenne wordt gestoord door de regen.

Plots horen wij in ons stille straatje het geluid van een brommer. Een kerel komt de kalkoen afgeven die ik besteld heb. Hij heeft er lang over gedaan want hij kwam uit Denpasar, de hoofdstad van het eiland Bali, en had het moeilijk om de weg te vinden, omdat mijn straatje ergens tussen de rijstvelden van Renon is.

We zetten de kalkoen in de oven, en dan is de gasfles op. Ik onderneem een moeilijke tocht met mijn elektrische brommer naar de dichtstbijzijnde winkel om een gasfles te kopen. Het is pikdonker. De wegen zijn modderig, geen asfalt. Ik glij uit en kom bijna terecht in een nat rijstveld, maar ik slaag er in om een gasfles te kopen.

Pas rond middernacht is de kalkoen gaar. Dan valt de elektriciteit uit. Gelukkig hebben wij kaarsen. Het is romantisch, ik als alleenstaande vader en mijn zoontjes van 12 en 14 jaar, kalkoen etend bij kaarslicht. En ik had nog een fles Franse wijn, die ik meteen leeggedronken heb.

We zijn dan gaan slapen, gelukkig, gezellig, want het was weer een echte Indonesische kerst.

Categorieën: Actualiteiten

9 reacties

KawaSutra · 31 december 2007 op 13:07

Dat is wel even wat anders dan een beetje nachtvorst hier. Vliegende mieren zijn dus net zoiets als oliebollen, alleen komen ze bij jullie uit de lucht vallen. 😀

Trukie · 31 december 2007 op 13:08

Waar blijven we met onze pogingen Kerst zo sober mogelijk te vieren?
Wayan er is altijd baas boven baas.
Je hebt van ons gewonnen.
Hoe zou het dit jaar in Surabaya gevierd zijn?

arta · 31 december 2007 op 15:52

Mooie sfeervolle column, Wayan!
🙂
@ Kawa: 😆

Li · 31 december 2007 op 15:56

Gedver, ik vrees dat katjangnootjes nooit meer hetzelfde zullen smaken…

Ik heb wel genoten van je column.

Li

lagarto · 31 december 2007 op 16:44

Gewone zaken van de andere kant van deze aardbol klinken hier heel apart..
Fijn bedankt,
Groeten Lagarto

WritersBlocq · 31 december 2007 op 17:26

Vliegende mieren pedis? Lijkt me lekker!

Mooi beeldend verhaal Wayan. Ik heb even gegoogled om wat sfeer te proeven in de vorm van afbeeldingen. Jee, wát een wereld van verschil, letterlijk.
Fijne wensen voor morgen en de rest van dat jaar, Pauline.

pally · 1 januari 2008 op 21:47

Weer absoluut een sfeerverhaal, kerstmis in een totaal andere wereld. Erg mooi verteld, Wayan.
Alleen die geoliede vliegende mieren, kweenie…

groet van Pally

Grumpy-old · 1 januari 2008 op 23:15

Toffe column
Ik verplaats mij bij het lezen hiervan zo in de tijd . Aleen had ik toen nog geen computer. Maar de vliegende mieren zijn inderdaad lekker nog een klein beetje warm en dan een druppletje honing erover . Smek smek.

Selamat tahun baru

Grumpy

Wayan · 2 januari 2008 op 16:57

Hoi Grumpy,

In welk jaar woonde jij in Indonesia ?

Wayan

Geef een reactie

Avatar plaatshouder