Desperate housewife.

Nee ik ben geen huisvrouw.
Vandaag deed ik een poging tot schoonmaken. De allesreiniger vloog over de vloer, het water liep over en de mop brak. Ik, als lid van de msnjeugd liep tijdens het schoonmaken een paar keer teveel naar mijn instant messenger met als gevolg dat de keuken blank stond. Nou is mijn keuken doorgaans net een oorlogsgebied dus kon deze watersnoodramp de vloer alleen maar ten goeden komen en ruikt de zilververf die darling Iris er de eerste week na het betrekken van de woning over liet vallen nu naar ‘wild rose.’ Missie volbracht. De afwas. Kip tandoori van een week geleden uit een pan wassen is nou niet bepaald goed voor je luchtwegen. Ook de schimmel die op een appel in half lege beker optimel aan het groeien was kan niet goed zijn voor de volksgezondheid. Mijn moeder zou trots op me zijn.

De was. Ik voel me een Afrikaanse moeder met zo’n emmertje sop. Misschien vraag ik dit jaar voor sinterklaas wel zo’n ouderwets wasbordje. Gezellig met mijn vingers in de drie weken oude onderbroeken die onderop de wasmand lagen.

Het is een cliché en het is waarschijnlijk heel fout om te zeggen in deze geëmancipeerde rotwereld maar ik mis mijn mama. Mijn mama die altijd zorgt voor een bordje dampende aardappelen als je vermoeid uit die klote school kwam, mijn mama die de lekkerste wasverzachter ter wereld gebruikt, mijn mama wiens keuken ook een warzone is.